تمبو: در ۲۵ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
وجه تسمیه: بنابه اظهار اهالی در لفظ به تپه کوچک تمب گفته می شود و چون آبادی در میان تپه های کوچک قرار گرفته نام آبادی به تمبو شهرت یافته است.
داوری: در ۴۳ کیلومتری جنوب شرقی مرکز بخش سندرک قرار گرفته است و قدمت این آبادی به یک قرن می رسد.
درپهن: در ۳۳ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است. و قدمت روستا به ۴ قرن می رسد.
وجه تسمیه: بنا به اظهار اهالی چون آبادی در جای پهن و وسیع واقع شده به همین دلیل نام آبادی به درپهن شهرت یافته است.
در جادون: در ۴۹ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است. و دارای موقعیت تپه ای است.
وجه تمسیه: بنا به اظهار اهالی در گذشته های دور در این آبادی افرادی بوده اند که کار جادو گری انجام می دادند به همین دلیل نام آبادی درجادون شهرت یافته است.
مردم روستای در جادون همه شیعه دوازده امامی می باشند که در ماه های محرم و صفر و رمضان تمامی مراسمات شیعه را برپا می کنند و هیچ اقلیت مذهبی دیگری در بین آن ها وجود ندارد . در دهه ی عاشورا هرخانواده با توجه به توان مالی خویش یک گوسفند را نذر کرده و قربانی می کند ؛ به قول خودشان در راه خدا و دوازده امام علی الخصوص امام حسین ( ع ) و حضرت ابوالفضل ( ع ) .به این شکل که در عصر روز ششم و شب هفتم محرم و در روز عاشورا در جلوی حسینیه ، گوسفند را ذبح می کنند و گوشت خام را بین اهالی تقسیم می کنند.همچنین در شب ۲۱ رمضان و ۲۸ صفر مصادف با شهادت امام رضا ( ع ) نیز مراسم برپا نموده و نذر آش و گوشت می دهند.
در روستای در جادون از ششم محرم تا پایان تاسوعا ، ظهر و شب تمامی هیئت های عزاداری از روستاهای همجوار به این روستا می آیند و ناهار و شام آن ها در حسینیه این روستا داده می شود.نکته قابل توجه این است که تمامی اهالی در دهه محرم از هرکجای کشور که باشند به روستای خویش می آیند و به حسینیه روستای خود میروند و در مراسم ایام عاشورا شرکت می کنند.لازم به ذکر است که اهالی روستای در جادون همگی از نژاد و قبیله بلوچ و بلوچکاره هستند و نژادهای میرو خان نیز در بین آن ها وجود دارد.زبان آنان مٌلکی(یعنی زبان مادری است) که به میرشکاری مشهور است که در مقابل آن زبان مارزی گال قرار دارد(شهمرادی ، ۱۳۹۰ ،۲۱-۱۸).
۲-۲-۲۳-۴- بزرگان روستای درجادون
۱.محمود بن سلیم : بزرگ قبیله درجادو و گوریچی
۲.کمال بن چاشتی
۳.علی بن غلامعلی
وارثان محمود بن سلیم
۱.مهدی بن بهروز بن عباس بن حسین بن محمود بن سلیم بن صندک بن نورالدین بن حسین بن اسکندر
۲.محمد بن حسین بن عزیز بن علی بن غلامعلی
۳.کمال بن محمد بن کمال بن اکبر بن دُرک بن کمال چاشتی بن کمال
که از حدود پانصد سال پیش ساکن همین منطقه بوده اند(نقل از حاج عباس سلیمی و حاج ابراهیم سلیمی،۱۳۹۴).
دشت هویزه: در ۳۳ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
وجه تسمیه: نام گذاری آبادی توسط بانی آن (جهاد سازندگی میناب) صورت گرفته است.
دون: در ۲۷ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.و قدمت آن به ۳ قرن می رسد.
دهن در: در ۵۳ کیلومتری جنوب شرقی مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
وجه تسمیه: بنا به اظهار اهالی چون در میان چند دهنه مسیر آب واقع شده است به همین دلیل نام آبادی به دهن در شهرت یافته.
ده نو: نام دیگر گجک احمد، در ۴۲ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
دهیچ: در ۴۲ کیلومتری جنوب شرقی مرکز بخش سندرک قرار گرفته است. و قدمت آن به یک قرن می رسد.
رپگاه: نام دیگر آن محله شهید پیرک جعفری است که در ۳۳ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است. و قدمت آبادی به ۲ قرن می رسد.
سرکهنان: در ۳۱ کیلومتری جنوب شرقی مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
وجه تسمیه: به دلیل واقع شدن آبادی در بالای قنات به سرکهنان معروف شده است.
سیت: در ۲۱ کیلومتری شمال مرکز بخش سندرک قرار گرفته است. و قدمت روستا به ۲ قرن می رسد.
شیبکوه: در ۵۶ کیلومتری جنوب شرق سندرک قرار گرفته است. قدمت آبادی به نیم قرن می رسد.
کلالیون: در ۵۴ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
وجه تسمیه: به دلیل وجود قلعه سنگی به نام کلات در قدیم نام آن کلالیون بیان شده است.
گشیراز: در ۴۸ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
گودی: در ۳۵ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
وجه تسمیه: بنا به اظهار اهالی چون باغات آبادی در جای گود و پستی واقع شده است نام آبادی به گودی شهرت یافته است.
کرت زنی: در ۳۳ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است. و قدمت آبادی به ۲ قرن می رسد.
کشپیری: در ۳۷ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
نز: در ۵۸ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
هنج: در ۲۸ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش سندرک قرار گرفته است.
۲-۲-۲۳-۵- دهستان سندرک
دهستان سندرک به مرکزیت سندرک(مرکز بخش) است.
این دهستان از شمال به دهستان بندر، از شرق به دهستان گوهران از جنوب به دهستان درپهن، از جنوب غرب به دهستان سیریک محدود می گردد.
ارتفاع متوسط آبادی های این دهستان ۴۶۹ متر، که مرتفع ترین آن ، روستای بهان با ارتفاع ۱۴۴۰ متر و پائین ترین آن روستای آن روستای مازاوی با ارتفاع ۶۰ متر است در ضمن موقعیت طبیعی غالب آبادی های این دهستان تپه ای است.
آب و هوای منطقه اقلیم بری ضعیف، خیلی خشک و خنک، تا خیلی گرم است. در میان روستهای سندرک، روستای گرو پر جمعیت ترین و روستای «اره کن» کم جمعیت ترین آبادی است.
هفت روستای دهستان با نام های ارنگو بالا ، ارنگو پائین، بنهگان ، در گیلو ، سرمازغ ، گرو و لور هر کدام با ۳ قرن قدمت از قدیمی ترین آبادی های این دهستان به شمار می روند.
وجه تسمیه : سندرک در اصطللاح محلی زمینی را گویند که در میان کوه ها واقع شده و زمین های آن ناهموار و سنگلاخی باشد.
توضیح مختصری در مورد روستاها ی دهستان سندرک :
آرنگو بالا : در ۲ کیلو متری جنوب شرق مرکز بخش قرار گرفته است و قدمت این روستا به بیش از ۳ قرن می رسد.
وجه تسمیه : آرنگو ، از دو کلمه « آرن» به معنی استقرار دام و «گو» به معنی گاو تشکیل گردیده است، چرا که در گذشته پیرامون آبادی به جهت فروانی سر سبزی برای چرای دام منانسب بوده است. (البته افراد کهنسال روستا مدعی قدمت بیش از ۵ قرن روستا هستند)

آرنگو پائین : در یک کیلو متری جنوب شرق مرکز بخش قرار گرفته است.
وجه تسمیه : آرنگو ،از دو کلمه «آرن » به معنی استقرار دام و «گو» به معنی گاو تشکیل شده است، چرا که در گذشته پیرامون آباغدی برای چرای دام مناسب بوده است.
اره کن : در ۲۷ کیلومتری شمال شرق سندرک قرار گرفته است و قدمت آن به یک قرن می رسد.
انبارک : در ۲۷ کیلومتری شمال شرق سندرک قرار گرفته است.
وجه تسمیه: در گذشته یک انبار کوچک برای نگهداری غله در این محل وجود داشته و به همین خاطر این آبادی به انبارک معروف است.
بن زیر: در ۳۳ کیلومتری شمال شرق مرکز سندرک قرار گرفته است. و دارای موقعیت طبیعی دره ای است و قدمت این آبادی ۲ قرن است.
بنهکان: در ۸ کیلومتری شمال شرق سندرک قرار گرفته است. و دارای موقعیت تپه ای است. و قدمت این آبادی ۳ قرن است.