شکل ‏2‑2 مدل فروم جهانی زنجیره تامین را نشان می‌دهد. در این مدل هر سازمان از تعدادی بخش‌های عملکردی نظیر بازاریابی، تحقیق و توسعه، خرید و غیره تشکیل می‌شود که فرآیندهای 8گانه بین این واحدها اجرا خواهند شد (لامبرت، 2008).

شکل ‏2‑2: مدل GSCF

مدل CPFR

در فرهنگ لغات، مشارکت به معنی با هم کار کردن به خصوص همکاری در تلاش‌های فکری است. با توجه به تعریف ارائه شده توسط هارتموت، برنامه‌ریزی مشارکتی به عنوان فرایند تصمیم‌سازی برای هماهنگی طرح‌های فردی اعضای زنجیره تامین با هدف دستیابی به مشارکت در زمینه متقارن کردن اطلاعات می‌باشد (استادلر^[51]، 2009).

یکی از نوآوری‌های نسبتاً جدید در زمینه مشارکت در مدیریت زنجیره تامین که به یکپارچه‌سازی حقیقی آن کمک می‌کند، CPFR یا برنامه‌ریزی، پیش‌بینی و بازپرسازی مشارکتی می‌باشد. بر اساس تعریف VICS^[52]، این تکنیک عبارت است از یک فعالیت بازرگانی که اطلاعات شرکای تجاری متعدد را در جهت برنامه‌ریزی و برآورده ساختن تقاضاهای مشتریان یکپارچه می‌کند. این تکنیک یک رویکرد بازرگانی - مدیریتی در زنجیره تامین می‌باشد که به دنبال ایجاد هماهنگی در بین اجزای زنجیره تامین به منظور کاهش موجودی، افزایش درآمد، افزایش در دسترس بودن محصول و کاهش هزینه‌های حمل و نقل می‌باشد. فرایند CPFR شامل 9 مرحله است که متشکل از چهار فعالیت اصلی برنامه‌ریزی، مدیریت عرضه و تقاضا، پیاده‌سازی و تجزیه و تحلیل می‌باشد (استادلر، 2009)[. این فعالیت‌ها را می‌توان در جدول ‏2‑3 مشاهده کرد. با وجود نتایج امیدوار کننده از پیاده‌سازی این رویکرد در برخی از شرکت‌ها در طول دهه گذشته، اجرای آن توسط شرکت‌ها کمتر از انتظارات بوده است. یکی از دلایل این مسئله موانع پیش‌روی شرکت‌ها در اجرای آن می‌باشد. لازم است مدیران ارشد بنگاه‌های اقتصادی قبل از آغاز پیاده‌سازی با شرکای تجاری خود از الزامات و مشکلات اجرا در جهت پیشگیری از آن‌ها آگاه باشند.
جدول ‏2‑3: فرایند 9 مرحله‌ای CPFR