متوسطه
دخترانه
پسرانه
دخترانه
پسرانه
دخترانه
پسرانه
حداکثر فاصله تا مدرسه
۵۰۰
۵۰۰
۹۰۰
۱۲۰۰
۱۵۰۰
۲۰۰۰
زمان لازم به دقیقه
پیاده
۱۵
۱۵
۲۰
۲۰
۳۰
۳۰
سواره
۱۰
۱۰
۱۵
۲۰
۲۵
۲۰
مأخذ: سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس، سال ۱۳۷۰
۲-۱۳-۲- ظرفیت
توسعه بی رویه و بدون برنامه شهرها و سکونتگاه ها در چند دهه اخیر با توزیع اتفاقی مدارس همراه بوده است. بطوری که در بسیاری از مناطق مدارسی وجود دارد که بیش از دو نوبت از آن استفاده می شود. در حالی که در بعضی از نقاط در صورتی که واحدهای آموزشی به ثبت نام متقاضیان تحصیل واقع در شعاع دسترسی قانونی اکتفا کنند. تعداد ثبت نام کنندگان بسیار کمتر از معمول بوده و کلاس های مدارس به حد ظرفیت خود نمی رسند. بدین ترتیب ملاحظه می شود نحوه مکان گزینی واحدهای آموزشی از نظر توزیع و پراکندگی در گستره شهرها متعادل و منطقی نبوده و مکان استقرار این فضاها با نیازهای آموزشی منطبق نمی باشد. لذا در مکانیابی واحدهای آموزشی یکی دیگر از پارامترهایی که باید مورد توجه قرار گیرد انطباق مکان استقرار واحدهای آموزشی با نیازهای آموزشی آن بخش است. با توجه به نحوه تعیین محدوده یا شعاع دسترسی در هر یک از مقاطع تحصیلی، در این پژوهش می توان جهت تعیین تناسب مدارس در مقاطع مختلف با جمعیت، معیارهایی چون میزان جمعیت تحت پوشش هر واحد آموزشی، تراکم دانش آموز در کلاس و تعداد دفعات استفاده از فضاهای آموزشی را مدنظر قرار داد.
۳-۱۳-۲-تراکم دانش آموز در کلاس
تراکم دانش آموز در کلاس بنا بر تعریف عبارت است از: تعداد دانش آموزانی که در طول یک سال تحصیل از یک اتاق به عنوان کلاس درس استفاده می کنند.
این میزان از سوی سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس برای مقاطع ابتدایی ۲۸ نفر، راهنمایی ۳۵ نفر و دبیرستان ۳۷ نفر در نظر گرفته شده است. رعایت این اصل یعنی تناسب بین دانش آموز در کلاس و فضای آموزشی می تواند یکی از معیارهای لازم برای تعیین ظرفیت مدارس باشد.
مطالعات نشان داده است که تعداد دانش آموزان ۱۵ تا ۴۵ نفر به شرط آنکه فضایی لازم برای هر نفر فراهم باشد تأثیر چندانی بر کیفیت تحصیلی دانش اموزان ندارد و تأکید بیش از اندازه به این عامل با توجه به عوامل مهم تر (سرانه فضاهای آموزشی) منطقی به نظر می رسد. (غفاری ۱۳۷۷، ص۱۲۵).
۴-۱۳-۲- جمعیت تحت پوشش
جهت استقرار کاربری ها و خدمات مختلف در یک شهر وجود یک حداقل جمعیت در آن شهر جهت تقاضای آن تأسیسات و امکانات لازم می باشد. کاربری های آموزشی هم از این قاعده مستثنی نیستند.
بررسی رابطه توزیع کاربری های آموزشی و جمعیت و تراکم در شهرها، شدت پراکندگی و تراکم کاربری آموزشی را د رمناطق مختلف شهر نشان می دهد. با بررسی این مسئله می توان به این نکته دست یافت که کدام مناطق فاقد مدرسه و یا فضای آموزشی کم و تراکم زیاد جمعیت است.
