• همان ↑

 

• Otten and Geppert, 2009 ↑

 

• Berry, 1997 ↑

 

• phonetic ↑

 

• phonemic ↑

 

• ibid, p59 ↑

 

• Brandt, “On Interculturality: …” ۲۰۰۸ ↑

 

• Charles Braithwaite’s, 1990 ↑

 

• ibid, p65 ↑

 

• space ↑

 

• جورج رتیزر، نظریه جامعه شناسی در دوران معاصر، ۱۳۸۳، ص ۲۹۲٫  ↑

 

• همان، ص ۲۹۵، در: خانمحمدی، تحلیلی بر سیره ارتباطی میان‌فردی پیامبر اسلام، ۱۳۸۸ ↑

 

• Delgado, 2002; Putnam & Pacanowsky, 1983 ↑

 

• Martin and Thomas, ibid, p66 ↑

 

• Martin and Thomas, ibid, p66 ↑

 

• ibid, p71 ↑

 

• Cf: Howard, Connecting the World to the Word. ↑

 

• ibid, p72-73 ↑

 

• Communicative Approach ↑

 

• • این رویکرد را بیشتر از رویکردهای دیگر توضیح خواهم داد چون از نظر مسیری که برای تعریف ارزش‌های و هنجارها پیشنهاد می‌کند قابل مقایسه با رویکرد دینی است. ↑

 

• Evanoff, 2005 ↑

 

• normative ↑

 

• نک: فوکویاما، پایان تاریخ. ↑

 

• Evanoff, 2011 ↑

 

• “different worlds” ↑

 

• incommensurable ↑

 

• Evanoff, 2011 ↑

 

• naturalistic fallacy ↑

 

• Evanoff, A Communicative Approach to Intercultural Dialogue on Ethics, 2005 ↑

 

• Intracultural communicatiom ↑

 

• Cf: Giddens, The constitution of society, 1984. ↑

 

• Intercultural communicatiom ↑

 

• Evanoff, Intercultural Ethics: A Constructivist Approach, 2011 ↑

 

• position ↑

 

• Constant Asymmetric Comparative Method ↑

 

• برای مطالعه بیشتر درباره این روش، ر.ک: پاکتچی،۱۳۹۱ ↑

 

• statements ↑

 

• interviews ↑

 

• themes ↑

 

• Mills, Melinda C(2008),” Comparative Analysis” in The Encyclopedia of qualitative research methods, Lisa M. Given. (ed), London, SAGE Publications Ltd.p100 ↑

 

• فرامرز قراملکی، احد، اصول و فنون پژوهش در گستره دین پژوهی، ۱۳۸۳ ↑

 

• زمر: ۹ ↑

 

• فرامرز قراملکی، روش‌شناسی مطالعات دینی، ۱۳۹۲، ص ۲۹۵٫ ↑

 

• فلیک، روش تحقیق کیفی؛ ۱۳۷۸، ص ۳۴۸-۳۴۹٫ ↑

 

• در خصوص این روش، ر.ک: سلیمی،علی؛ «درون‌مایه‌های یک نظریه ارتباطات میان‌فرهنگی در آموزه‌های قرآن»؛ دوفصلنامه اسلام و علوم اجتماعی، س ۲، ش، پائیز و زمستان ۱۳۸۹، صص ۷-۳۸ ↑

 

• در این خصوص می‌توان از روش‌های مرسوم در پژوهش‌های دینی، همچون تنقیح مناط و یا الغای خصوصیت نیز بهره برد.(در کارایی این روش برای مطالعات دینی، ر.ک: هادی عظیمی گرگانی، معناشناسی تنقیح مناط: مقارنه با مفاهیم مشابه و روش‌شناسی آن، مطالعات اسلامی، فقه و اصول، سال ۴۴، ش پیاپی۹، پاییز ۱۳۹۱) ↑

 

• این برداشت ناظر به‌راهبردی بودن الگو( به‌مثابه‌نقشه راه) است. ↑

 

• بانشی، فلسفه حرکت و تاملی بر روش‌شناسی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت ↑

 

• رجبی، ۱۳۸۸ ↑

 

• لَّکِنِ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَالْمُؤْمِنُونَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ وَالْمُقِیمِینَ الصَّلاَهَ وَالْمُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَالْمُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ أُوْلَئِکَ سَنُؤْتِیهِمْ أَجْرًا عَظِیمًا(نساء: ۱۶۲). ↑

 

• قرشی، تفسیر احسن الحدیث، ج۲، ص ۴۹۸٫ ↑

 

• هادوی، نظریه اندیشه مدون، ۱۳۷۷٫ ↑