• - بقره، آیه ۱۹۴. ↑

 

• - برائت، آیه ۱۲۱؛ نساء آیه ۹۵. ↑

 

• - انفال، آیه ۶۷. ↑

 

• - انفال، آیه ۶۲؛ حجرات، آیه ۹. ↑

 

• - نور، آیه ۲. ↑

 

• - همان، آیه ۴. ↑

 

• - مائده، آیه ۳۸. ↑

 

• - همان آیه ۳۲؛ بقره، آیات ۱۷۸، ۱۷۹؛ اسراء، آیه ۳۳. ↑

 

• - مائده، آیه ۳۳. ↑

 

• - همان، آیه ۴۵. ↑

 

• - محمدحسن، قدردان قراملکی، سکولاریزم در مسیحیت واسلام، (قم: بوستان کتاب، ۱۳۸۰) چاپ دوّم، ص ۱۳۶ – ۱۳۲. دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. ↑

 

• . علی عبدالرازق ، اسلام و مبانی قدرت، ترجمه: امیر رضایی (تهران: قصیده‌سرا، ۱۳۸۰)، چاپ اول، ص ۱۲۰. ↑

 

• . بقره، آیه ۲۵۶، نحل، آیه ۱۲۵؛ غاشیه، آیات ۲۲ – ۲۱؛ و آل‌عمران، آیه ۲۰. ↑

 

• . احزاب، آیه ۶. ↑

 

• . احزاب، آیه ۳۶. ↑

 

• . نساء، آیه ۸۰؛ انعام، آیات ۶۷ – ۶۶؛ یونس، آیات ۹۹، ۱۰۸؛ اسراء، آیه ۴۵. ↑

 

• . اعراف، آیه ۱۸۸؛ هود، آیه ۱۲؛ رعد، آیه ۷؛ کهف، آیه ۱۱۰؛ حج، آیه ۷۰ و فصلت، آیه ۶. ↑

 

• . علیخانی و همکاران، سیاست نبوی، محمد منصورنژاد، سیاست در سنت و سیره نبوی، همان، ص ۷۴۱ – ۷۳۸. ↑

 

• - واعظی، حکومت دینی، همان، ص ۱۲۰. ↑

 

• - مهدی حائری یزدی، حکمت و حکومت (انگلستان، انتشارات شادی، ۱۹۹۵) چاپ بی‌تا، ص ۱۴۳. ↑

 

• - فتح آیه، ۴۸. ترجمه آیه: «خداوند از مؤمنین راضی شد زمانی که در زیر درخت با تو بیعت می‌کردند». ↑

 

• - حائری یزدی، همان، ص ۱۵۲. ↑

 

• • - برای نمونه رجوع شود به: صالح احمد العلی، دولت رسول خدا، ترجمه، هادی انصاری، همان.. ↑

 

• - رجوع شود به: محمد سروش، دین و دولت در اندیشه اسلامی، همان، ص ۲۴۱ – ۱۹۸. ↑

 

• - روح‌الله موسوی، (امام) خمینی، صحیفه امام، (تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، ۱۳۷۸ ش) چاپ بی‌تا، ج ۲۱، ص ۴۰۲ – ۴۰۳. ↑

 

• - همان، ص ۴۰۶. ↑

 

• - مرتضی، مطهری، مجموعه آثار شهید مطهری، همان، ج۳، ۲۸۰. ↑

 

• - سوره حشر، آیه ۷. ↑

 

• - سوره نساء، آیه ۶۵. ↑

 

• - شهید مطهری، مجموعه آثار، همان، ج ۳، ص ۲۸۲. ↑

 

• - علیخانی، سیاست نبوی، منصورنژاد، همان، ص۷۴۵ – ۷۴۴. ↑

 

• - محمدعلی رستمیان، حاکمیت سیاسی معصومان(ع)، (قم: دبیرخانه، مجلس خبرگان رهبری، ۱۳۸۱) چاپ اول، ص۱۷۹. ↑

 

• - سوره مائده، آیه ۳۸. ↑

 

• - سوره نور، آیه ۲. ↑

 

• - سوره مائده‌، آیه ۳۳. ↑

 

• - سوره حدید، آیه ۲۵. ↑

 

• - طباطبایی، المیزان، همان، ج ۱۹، ص ۱۷۱. ↑

 

• - رستمیان، حاکمیت سیاسی معصومان(ع)، همان، ص ۱۸۰. ↑

 

• - ابوجعفر، محمدبن جریر طبری، تاریخ طبری، (بیروت: دارالتراث، ۱۳۸۷ ق) چاپ دوّم، ج ۲، ص ۳۲۱. ↑

 

• - دشتی، نهج‌البلاغه< /em>، همان، خطبه ۱۰۴. ↑

 

• . سوره نساء، آیه ۵۹. ↑

 

• . جمعی از محققان، سیاست نبوی، (مجموعه مقالات)، ابوالحسن حسنی، ولایت سیاسی پیامبر اعظم(ص)، همان، ص ۳۱۹. ↑

 

• - روح‌الله، موسوی(امام) خمینی، الرسائل، (قم: اسماعیلیان، ۱۳۶۸ ش، ۱۴۱۰ ق)، چاپ سوّم، ص ۵۰. ↑

 

• - سوره نساء، آیه ۸۰. ↑

 

• - سوره احزاب، آیه ۶. ↑

 

• - سوره مائده، آیه ۵۵. ↑

 

• . طباطبایی، المیزان، همان، ج ۶، ص ۱۴. ↑

 

• - سوره احزاب، آیه ۳۶. ↑

 

• - محمدمهدی شمس‌الدین، نظام حکومت و مدیریت در اسلام، (تهران: دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ، ۱۳۷۵)، چاپ بی تا، ص ۵۰۸ و ۵۰۷. ↑

 

• - سیدمحمد نقیب العطاس، اسلام و دنیوی‌گری، ترجمه: احمد آرام، (تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی و دانشگاه تهران، ۱۳۷۴)، چاپ اول، ص ۴۹. ↑

 

• - رستمیان، حاکمیت سیاسی معصومان(ع)، همان، ص ۱۸۴. ↑

 

• - علامه مجلسی، بحارالانوار، (بیروت: مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ هـ.ق) چاپ چهارم، ج ۱۸، ص ۱۷۸، ح ۶. ↑

 

• - بحارالانوار، همان، ج ۱۸، ص ۱۷۸، ح ۷، محمدبن جریر طبری، تاریخ طبری، ترجمه: ابوالقاسم پاینده، همان، ج ۳، ص ۸۶۶. ↑

 

• - ابو محمدعبدالملک‌بن هشام، سیره النبویه، همان، ص ۹۱. ↑

 

• - همان، ص ۹۲. ↑

 

• - سوره فصلت، آیه ۳۳. ↑

 

• - سوره‌ آل‌عمران، آیه ۶۴. ↑