۵۷/۲۸۱

۳۱/۵۳۶

۵۹/۵۳۶

۱

۱۰

۱۳

۹۴/۶۶۱

۷۹/۱۲۶۰

۴۵/۱۲۶۱

۱

۳۴

۱۴

همان­طور که در جدول (۴-۴) مشاهده می­ شود، خالص پرداختی برخی از واحدهای تولیدی منفی می­باشد، که به این معنی می­باشد که این واحدهای تولیدی مبلغ دریافتی­شان از هزینه­ های پرداختی­شان بیشتر بوده و در مجموع مبلغی را منتفع شده ­اند.
همان­طور که در فصل پیشین گفته شد، مبالغ پرداختی از سوی بهره­بردار مستقل سیستم به واحدهای تولیدی، با درجه رضایتشان به طور معکوس و با پیشنهاد خرید تعمیراتشان رابطه­ مستقیم دارد. بنابراین همان­طور که در جدول (۴-۴) مشاهده می­ شود، واحدهای تولیدی با درجه رضایت پائین­تر نسبت به بقیه، به نسبت سهم بیشتری را از مبالغ بازگشتی تصاحب کرده ­اند، تا به نوعی رضایت کمترشان بدین­صورت جبران گردد.

فصل پنجم
نتیجه ­گیری و ارائه پیشنهادات
۵-۱- نتیجه ­گیری
نگهداری و تعمیر یکی از مهمترین ابزار افزایش آمادگی تجهیزات سیستم تولید و انتقال و همچنین قابلیت اطمینان سیستم و در عین حال کاهش هزینه­ های بهره ­برداری، تعمیر و نگهداری سیستم می­باشد. علاوه بر این، برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری منجر به کاهش خطاهای سیستم، افزایش عمر مفید مورد انتظار و بازده­ی اقتصادی سیستم قدرت می­ شود. بنابراین شرکت­های برق به مسئله­ تعمیر و نگهداری تکیه می­ کنند تا تجهیزاتشان را تا جایی که امکان دارد در شرایط کاری خوبی حفظ نمایند.
شرکت­های برق به مدت چندین دهه به صورت انحصاری عمل می­کردند. اما امروزه سیستم­های قدرت شاهد تجدید ساختار، مقررات زدایی و ایجاد بازار برق می­باشند. این تجدید ساختار در صنعت برق، بیشتر جنبه­ های برنامه­ ریزی و بهره ­برداری آن را تحت تاثیر قرار می­دهد، که برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری نیز از این قاعده مستثنی نمی ­باشد. تجدید ساختار در صنعت برق منجر به تفکیک در مالکیت و مدیریت قسمت­ های مختلف آن می­ شود. بنابراین اجزای جدیدی در سیستم قدرت به وجود می­آیند. این اجزا علاوه بر این­که دارای مالکیت مستقل می­باشند، دارای منافع مستقل از هم نیز می­باشند.
تجدید ساختار ، چالش­های جدیدی را برای بهره­برداران سیستم قدرت در انتخاب راهکارهای برنامه­ ریزی عملیاتی مناسب برای تهیه­ برنامه زمان­بندی تعمیر و نگهداری تجهیزات ایجاد نموده است. نکته­ی مهم در محیط تجدید ساختار شده این است که بهره­بردار سیستم به دنبال افزایش قابلیت اطمینان سیستم می­باشد و تولیدکنندگان به دنبال حداقل کردن هزینه­ها و حداکثر کردن سود خود می­باشند. بنابراین باید در برنامه­ ریزی اهداف هر دو طرف در نظر گرفته شود.
به دلیل اهداف مختلف اجزای سیستم قدرت، مسئله­ تعمیر و نگهداری در شرایط بازار برق دارای ابعاد مختلفی می­باشد. سه بعد اصلی این مسئله عبارتند از: زمان­بندی تعمیر و نگهداری از دیدگاه تولیدکنندگان، هماهنگ­سازی زمان­بندی تعمیر و نگهداری واحدهای تولیدی توسط بهره­بردار مستقل سیستم و فرایند تسویه­ی بازار. این سه بعد را می­توان به ترتیب نشان­دهنده سود تولیدکنندگان، امنیت سیستم و بی­طرفی دانست.
در این نوشته، مدلی برای برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری واحدهای تولیدی در شرایط بازار برق پیشنهاد گردیده است که به­دنبال بیشینه کردن رضایت تولیدکنندگان و حفظ کفایت سیستم در حد مطلوب می­باشد. همچنین سعی شده است تا فرایند برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری به صورت عادلانه و بی­طرفانه اجرا گردد.
بر طبق مدل ارائه ­شده، در ابتدا تولیدکنندگان سود انتظاری واحدهای تولیدی مدنظرشان را به ازای خروج برنامه­ ریزی­شده در بازه­های زمانی مختلف را بررسی می­ کنند، و براساس آن پیشنهاد خرید تعمیرات متناسب با هر بازه را تهیه می­نمایند. همچین تولیدکنندگان در فرایند بررسی هزینه/فایده می­توانند خطراتی از قبیل خرابی غیرمنتظره­ی واحدهای تولیدی را نیز در نظر بگیرند. شرکت­های تولیدی پس از تهیه­ پیشنهادهای خرید تعمیرات آن را به بهره­بردار مستقل سیستم ارائه می­ کنند. بنابراین بهره­بردار مستقل سیستم با توجه به پیشنهاد خرید تعمیرات، می ­تواند درجه­ رضایت واحدهای تولیدی به ازای خروج در بازه­های مختلف را بسنجد.
بهره­بردار مستقل سیستم با حل مسئله­ای چندهدفه، با اهداف بیشینه کردن رضایت تولیدکنندگان و کمینه کردن قدرت بازار و همین­طور رعایت قید کفایت سیستم، به هماهنگ­سازی برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری واحدهای تولیدی می ­پردازد. حل این مسئله یک جبهه از پاسخ­های نامغلوب می­باشد که مناسب­ترین آن­ها توسط فرایند الگوریتم ژنتیک انتخاب می­گردد.
پس از تعیین مناسب­ترین طرح و ابلاغ آن به واحدهای تولیدی، بهره­بردار مستقل سیستم فرایند تسویه­ی بازار را اجرا می­ کند و تمام عواید حاصل از فرایند برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری طی فرآیندی عادلانه و غیرتبعیض­آمیز به خود شرکت­های تولیدی اختصاص می­یابد.
مدل پیشنهادی بر روی شبکه­ ۲۴ شینه­ی IEEE-RTS شبیه­سازی گردید و نتایج به­دست آمده نشان دادند که مدل پیشنهادی می ­تواند به تعادل مناسبی بین رضایت تولیدکنندگان که مربوط به بخش اقتصاد سیستم و حفظ قابلیت اطمینان سیستم که مرتبط با امنیت سیستم است دست یابد.
۵-۲- ارائه پیشنهادات
در این نوشته مدلی برای برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری واحدهای تولیدی، مبتنی بر پیشنهاد خرید تعمیرات و به منظور حفظ کفایت سیستم ارائه شد، برای ادامه­ این تحقیق، می­توان راه­های پژوهشی زیر را پی گرفت:

• برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری واحدهای تولیدی با در نظر گرفتن خروج اضطراری واحدها: روشی که در این نوشته پیشنهاد شده است، روشی چندهدفه به منظور حفظ کفایت سیستم و بیشینه کردن رضایت تولیدکنندگان می­باشد. در مدل پیشنهادشده در این نوشته، در فرایند هماهنگ­سازی زمان­بندی تعمیر و نگهداری واحدهای تولیدی توسط بهره­بردار مستقل سیستم، از خروج اضطراری واحدهای تولیدی چشم­پوشی شده است. در نظر گرفتن خروج اضطراری واحدهای تولیدی می ­تواند منجر به دست­یابی به راه حلی منطبق­تر با واقعیت شود.

• گسترش روش­های کاراتر برای پیشنهاد خرید تعمیرات از سوی واحدهای تولیدی: روش­هایی که تاکنون برای تعیین پیشنهاد خرید از سوی واحدهای تولیدی معرف شده ­اند، روش­هایی ساده و با در نظر گرفتن ساده­سازی­هایی برای راحتی کار بوده ­اند. شاید بهتر باشد که در زمینه­ پیشنهاد قیمت­دهی واحدهای تولیدی در بازار تعمیرات، کار بیشتری شود و جوانب مختلف آن سنجیده شود.

• برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری ازدیدگاه واحدهای تولیدی براساس نظریه­ بازی: در محیط­های تجدید ساختار شده، برنامه­ ریزی رقبا می ­تواند سود یک شرکت تولیدی را تحت تاثیر قرار دارد. بنابراین توسعه روش­های مبتنی بر نظریه­ بازی می ­تواند به شرکت­های تولیدی در زمینه­ زمان­بندی تعمیر و نگهداری کاراتر و تعیین پیشنهاد خرید تعمرات بهتر کمک نماید.

• هماهنگ کردن برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری تولید و انتقال با در نظر گرفتن قدرت بازار: گرچه از دیدگاه نظری می­توان برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری سیستم تولید و انتقال را به صورت مجزا انجام داد، اما در عمل نتایج این دو بر یکدیگر اثر می­ گذارد و بهتر است که روش­های کارآمدی به منظور هماهنگ­سازی تعمیر و نگهداری تولید و انتقال گسترش یابند. همچنین می­توان گفت که خروج خطوط انتقال بر قدرت بازار نیز موثر می­باشد. بنابراین یافتن مدلی برای هماهنگ­سازی برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری واحدهای تولیدی و خطوط انتقال به منظور کمینه کردن قدرت بازار، می ­تواند به بهره­بردار مستقل سیستم برای دست­یابی به طرحی واقع­بینانه­تر کمک کند.

پیوست
نمای کلی الگوریتم ژنتیک
اصول پایه­ای الگوریتم ژنتیک بسیار عمومی است. بنابراین برای مسائل مختلف فاکتورهای مختلف زیادی وجود دارد که باید مورد بررسی قرار می­گیرد. اولین سوال این است که یک کروموزوم چگونه است یا این که چه نوعی از کدگذاری انتخاب شود.
دو عملگر بسیار مهم و پایه­ای الگوریتم ژنتیک عملگرهای ترکیب و جهش می­باشد. سوال بعد این است که برای ترکیب والدین به منظور ایجاد فرزندان جدید والدین چگونه انتخاب شوند این کار به روش­های مختلف می ­تواند صورت گیرد. اما ایده اصلی در تمام آن­ها این است که بهترین انتخاب شوند به امید که والدین بهتر باعث ایجاد فرزندان بهتر شوند. مسئله­ای که در اینجا مورد سوال می­باشد این است که جمعیت جدید تنها از طریق فرزندان جدید ایجاد شود. این فرایند منجر به حذف کروموزوم نسل قبل می­گردد. برای جلوگیری از این پیشامد همیشه بهترین جواب نسل قبل از هر تغییری به نسل جدید منتقل می­شوند.
کروموزوم
کروموزوم رشته یا دنباله­ای از بیت­ها است، که به عنوان شکل کدشده­ی یک جواب ممکن (مناسب یا نامناسب) از مسئله­ مورد نظر می­باشد. هر بیت متغیر گسسته است که از یک مجموعه Q عضوی انتخاب می­ شود. چنان­چه از کدگذاری دودویی استفاده می­ شود، هر بیت یکی یک از دو مقدار ۰ یا ۱ را خواهد پذیرفت.
تابع برازندگی
یکی از مراحل الگوریتم ژنتیک ارزیابی جواب­های به­دست آمده در هر مرحله است. در واقع ارزش جواب­های به­دست آمده در هر مرحله تعیین می­ شود. مناسب بودن یا نبودن جواب با معیاری مطابق تابع هدف سنجیده می­ شود. هرچه که یک جواب مناسب­تر باشد، مقدار برازندگی بیشتری دارد که با بهره گرفتن از محدوده دانش مسئله به کار برده می­ شود. برای آن­که شانس بقای چنین جوابی بیشتر شود، احتمال بقای آن متناسب با مقدار برازندگی در نظر گرفته می­ شود. بنابراین رشته­ای که برازنده­تر است با احتمال بیشتری در تولید فرزندان شرکت می­ کند و دنباله­های بیشتری را به وجود می ­آورد. با ارزش­ترین جواب­ها در هر مرحله مانند قوی­ترین موجودات در یک جمعیت می­باشند. در تکثیر، رشته­ های با ارزش کم­تر حذف می­شوند و رشته­ های با ارزش بیشتر تاثیر بیشتری در تولید جمعیت بعدی خواهند داست.
عملگر ترکیب یا جا به ­جایی