ترتیب بیش ترین و کمترین عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند و در میان ژنوتیپ ها نیز ژنوتیپ‌های ۱۴ و ۱۸ به ترتیب با ۷۰۶۵ و ۵۸۹۷ کیلوگرم در هکتار بیش ترین و کمترین عملکرد دانه را داشتند. در جدول شماره ۴-۲ مقایسه میانگین عملکرد دو ساله ژنوتیپ های آزمایش در مناطق مختلف بر اساس آزمون کمترین اختلاف معنی دار (LSD) نشان داده شده است. نتایج مذکور نشان داد در ایستگاه اول ژنوتیپ های شماره ۱۳ و ۶ با بیش ترین متوسط عملکرد (تن در هکتار) نسبت به سایر ژنوتیپ ها و همچنین شاهد عملکرد بیش تری داشتند و اختلاف آماری آن ها با شاهد در سطح احتمال ۱% معنی دار بود.
نتایج حاصله در ایستگاه همدان، زنجان و اراک نشان داد ژنوتیپ ۱۱ در ایستگاه همدان ، ژنوتیپ های ۱۵ و ۱۷ در ایستگاه زنجان و ژنوتیپ ۱۳ در ایستگاه اراک بیش ترین متوسط عملکرد دانه تن در هکتار را نسبت به سایر ارقام داشتند ولی اختلاف عملکرد آن ها با رقم شاهد معنی دار نبود همچنین ژنوتیپ شماره ۱۴ در دو ایستگاه قزوین و اردبیل، ژنوتیپ ۵ در ایستگاه جلگه رخ ، ژنوتیپ ۱۷ در ایستگاه اقلید و در آخر ژنوتیپ شماره ۸ در ایستگاه میاندوآب همگی نسبت به شاهد (ژنوتیپ شماره ۱) عملکرد بالاتر داشته و از نظر اختلاف آماری در سطح احتمال ۱% قرار گرفتند. در ایستگاه مشهد دو ژنوتیپ ۶ و ۱۳ بالاترین متوسط عملکرد را نسبت به شاهد داشته و در گروه b از نظر کمترین اختلاف معنی داری قرار گرفتند و در ایستگاه تبریز نیز دو ژنوتیپ به شماره ۱۳ و ۱۵ بیش ترین عملکرد دانه در واحد سطح را تولید نمودند ولی بین عملکرد این دو و شاهد اختلاف معنی دار آماری مشاهده نگردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب که با فرض ثابت بودن اثر ژنوتیپ و تصادفی بودن اثر مکان و سال انجام پذیرفت در جدول ۴-۳ نشان داد اثر اصلی ژنوتیپ، اثر متقابل دو جانبه مکان × سال و سه جانبه ژنوتیپ × مکان × سال در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. بنابراین بین ژنوتیپ ها اختلاف معنی دار دیده می شود و ژنوتیپ ها در بعضی مکان ها و در بعضی سال ها از سال های دیگر عملکرد نسبتا
جدول ۴-۲ جدول مقایسه میانگین عملکرد دانه دوساله در آزمون کمترین اختلاف معنی دار
کرج
همدان
زنجان
اراک
قزوین
مشهد
جلگه رخ
اردبیل
تبریز
اقلید
میاندوآب
