۳-۵- بررسی جذب دیازینون توسط نانوذرات کونژوگه شده با طلا در شرایط واقعی
بطور جداگانه درون ۵ لوله آزمایش یک قطعه دایره ای شکل خیار با قطر ۵ میلی متر قرار داده شد. سپس بطور مستقل درون هر لوله یک میلی لیتر دیازینون در غلظتهای ۱۰۰۰/۵ و ۱۰۰۰/۲٫۵ و ۱۰۰۰/۱٫۲۵ و ۱۰۰۰/۰٫۶ و ۱۰۰۰/۰٫۳ اضافه گردید و نیم ساعت در ۳۷ درجه انکوبه گردید. سپس به هر لوله یک میلی لیتر نانوذرات کونژوگه شده با غلظت ۲۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر اضافه و همگی در دمای ۳۷ درجه بمدت یک ساعت انکوبه شدند.
بعد از اتمام انکوباسیون، تمامی لوله ها در دور ۵۰۰۰ بمدت ۵ دقیقه سانتریفیوژ و میزان جذب نوری محلول روئی با بهره گرفتن از دستگاه اسپکتروفتومتر تحت طول موجnm 340 قرائت شد و درصد جذب با همان فرمول بالامحاسبه شد:
در لوله کنترل منفی بجای نانوذرات از آب مقطر استفاده شد.
۳-۶- بررسی جذب دیازینون توسط نانوذرات کونژوگه با نرم افزار شبیه ساز
برای این منظور نخست ساختار اولیه دیازینون و نانوذرات کونژوگه شده با طلا توسط برنامه HyperChem نسخه ۸٫۰٫۳تهیه و در این محیط نرم افزاری از نظر سطح انرژی و ساختاری بهینه و متعادل گشت. سپس بطور جداگانه ساختار های مذکور در نرم افزار فوقوارد شد و مجددا در این محیط نیز به اندازه ۱۰۰۰ پیکو ثانیه متعادل و بهینه شدند. در مرحله بعد باکس شبیه سازی در اندازه ۱۰ آنگستروم ایجاد گردید و در دمای ۳۰۰ کلوین بمدت ۵۰ پیکو ثانیه توانایی جذب این دو مولکول با هم بررسی و ساختار نهایی این دو مولکول توسط نرم افزار محاسبه و ارائه گردید.

۳-۷- روش های آماری
در این مطالعه، همه تستها بصورت ۲ بار تکرار انجام شد و سپس میانگین و انحراف معیار آنها محاسبه و ارائه گردید. برای بررسی اینکه اختلاف دو گروه معنی دار هست یا خیر، از آزمون T-testاستفاده شد و P-valueکمتر از ۰٫۰۵ به عنوان سطح معنی دار قلمداد گردید.
فصل چهارم:
تجزیه و تحلیل و بیان نتایج حاصل از تحقیق
۴-۱- نتایج مشخصه یابی نانوذرات کونژوگه شده با طلا
مورفولوژی و شکل نانوذرات با میکروسکوپ الکترونی روبشی تعیین گردید که نتایج آن در شکل ۴-۱ نشان داده شده است. مشاهده می گردد نانوذرات سلولز سنتز شده در قطعات ریز و در اشکال مختلف بودند. حداکثر سایزی که در این تصاویر می توان دید، حدود ۱۰۰ نانومتر هست. شکل ۴-۲ نانوذرات را با بزرگنمایی بیشتر نشان می دهد که حضور نانوذرات کوچک (تقریبا ۳۰ نانومتری) را روی نانوذرات سلولز می توان مشاهده کرد. گستره سایزی نانوذرات کونژوگه شده با طلا بین ۱۰ تا ۱۰۰ نانومتر بود.
برای تایید کونژوگاسیون طلا و نانوذرات سلولز از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه استفاده گردید که نتایج آن در نمودار ۴-۱ آمده است. در این نمودار نوارهای جذبی نانوذرات سلولز (a)، طلا (b) و نانوذرات کونژوگه شده با طلا © مشخص می باشد. می توان دید که پیک های اختصاصی نانوذرات سلولز (a) و طلا (b) بصورت توام در پیک های جذبی نانوذرات کونژوگه است که دلیلی بر کونژوگاسیون است. همانطور که دیده می شود نانو ذرات سلولز کنژوگه شده با طلا دارای یکسری پیک های افزایشی وکاهشی بود .بدین معنا که بعضی از پیک ها در ساختار جدید حذف وبعضی از پیک ها در این ساختار به وجود آمده است .بطور مثال می توان اشاره نمود که پیک ۳۷۰۸و۳۴۳۵به صورت جدید ظاهر شده که مشابه آن در طلا پیک های ۳۷۰۲و۳۴۵۴بود همچنین در نانو ذرات سلولز نیز پیک های جذبی ۳۴۳۲که نزدیک به پیک جذبی نانو ذره سلولز کنژوگه شده با طلابود دیده می شود وهمچنین پیک های ۲۹۶۲و۳۰۰۰که به ترتیب در نانو ذرات طلا وسلولز دیده می شود در نانو ذرات کنژوگه شده بسیار ضعیف می باشند .همچنین نانو ذره سلولز کنژوگه شده با طلا دارای پیک جذبی ۱۶۱۵بوده که چنین پیکی در نانو ذره سلولز با طلا دیده نمی شود .
شکل ۴-۱٫ تصویر نانوذرات کونژوگه شده که توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی گرفته شده است. با بزرگنمایی صدهزار برابر
شکل ۴-۲٫ تصویر نانوذرات کونژوگه شده، تهیه شده با میکروسکوپ الکترونی روبشی. با بزرگنمایی دویست هزار برابر
نمودار ۴-۱ پیک های جذبی نانوذرات سلولز (a)، طلا (b) و نانوذرات کونژوگه شده با طلا © بدست آمده از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه
۴-۲- نتیجه جذب دیازینون توسط نانوذرات کونژوگه شده با طلا در شرایط آزمایشگاهی:
نمودار شماره ۴-۲بیانگر اثر غلظت های مختلف نانو ذرات کونژوگه شده با طلا در زمان های مختلف ۱ و ۲ و ۳ ساعته بر میزان جذب سم دیازینون می باشد. در این نمودار مشخص می باشد که حداکثر جذب در حداکثر غلظت نانو ذره (۲۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر) مشاهده گردید و در سطح بعدی نانو ذرات با غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر قرار داشتند. اما غلظت های ۱۲۵ و ۲۵۰ و ۵۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر از نانو ذرات کونژوگه شده حتی در سه بازه ی زمانی ۱ و ۲ و ۳ ساعت تفاوتی در میزان جذب نداشتند. نکته ی بعدی که می توان از این نمودار متوجه شد این موضوع است که افزایش زمان از یک به دو ساعت و از دو به سه ساعت آنچنان تغییری در میزان جذب دیازینون نداشت. از نظر آماری میزان جذب در غلظت ۲۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر با میزان جذب در سایر غلظت ها دارای رابطه معنی داری بود (P<0.05).
نمودار ۴-۲ میزان جذب دیازینون توسط نانو ذرات کونژوگه شده با طلا در غلظت ها و زمان های مختلف. علامت ستاره رابطه معنی داری با P<0.05 را با میزان جذب با سایر غلظت ها را نشان می دهد.
نمودار شماره ۴-۳ اثر غلظت های مختلف نانو ذرات کونژوگه شده در سه دمای ۳۷ و ۲۵و ۴ درجه سانتی گراد را نشان می دهد. همانطور که مشاهده می گردد در اینجا نیز حداکثر جذب در غلظت ۲۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر در دمای ۳۷ درجه دیده شد و در سطح بعدی نانو ذرات با غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر در همان دما قرار داشتند. در اینجا نیز غلظت های ۱۲۵ و ۲۵۰ و ۵۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر از نظر میزان جذب تفاوت آنچنانی با هم نداشتند. نکته ی قابل ذکر آنکه در این نمودار در سه غلظت ۵۰۰ و ۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر با افزایش دما میزان جذب دیازینون افزایش یافت، به نحوی که در هر غلظت مذکور حداکثر میزان جذب در دمای ۳۷ درجه و بعد از آن میزان جذب در دمای ۲۵ درجه و حداقل جذب در دمای ۴ درجه مشاهده گردید. از نظر آماری تفاوت معنی داری بین میزان جذب در دمای ۳۷ و میزان جذب در دو دمای ۲۵ و ۴ درجه در دو غلظت ۲۰۰۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر مشاهده شد (P<0.05). همچنین میزان جذب در غلظت ۲۰۰۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر (و در هر سه دما) با میزان جذب در سایر غلظت ها دارای رابطه معنی داری داشت (P<0.05).

نمودار ۴-۳ میزان جذب دیازینون توسط نانو ذرات کونژوگه شده با طلا در غلظت ها و دما های مختلف. علامت یک ستاره رابطه معنی داری با P<0.05 را با میزان جذب با سایر غلظت ها را نشان می دهد. همچنین علامت دو ستاره رابطه معنی داری با P<0.05را با میزان جذب در دمای ۲۵ و ۴ درجه با غلظت مشابه از نانوذره را نشان می دهد.
نمودار ۴-۴ بیانگر اثر غلظت های مختلف نانو ذرات کونژوگه شده در pH اسیدی، خنثی و بازی بر میزان جذب می باشد. بخوبی مشاهده می گردد که جذب نانو ذرات در pH بازی شدیداً افزایش پیدا کرده و البته رابطه مستقیمی با غلظت نانو ذره هم دارد. بدین صورت که حداکثر میزان جذب در غلظت ۲۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر و حداقل میزان جذب در غلظت ۱۲۵ میکروگرم بر میلی لیتر دیده شد. نکته ی قابل توجه آنکه شرایط اسیدی و خنثی در تمامی غلظت ها آنچنان بر روی میزان جذب تاثیرگذار نبوده است. از نظر آماری در تمامی غلظت ها رابطه معنی داری بین میزان جذب در pH بازی و میزان جذب در دو pH اسیدی و خنثی مشاهده گردید (P<0.05).
نمودار ۴-۴ میزان جذب دیازینون توسط نانو ذرات کونژوگه شده در غلظت ها و pH های مختلف. علامت یک ستاره رابطه معنی داری با P<0.05را با میزان جذب در pH اسیدی و خنثی را نشان می دهد.
جدول ۴-۱ میزان جذب دیازینون توسط نانو ذرات کونژوگه شده در غلظت ها و زمان های مختلف.