• بیکس، همان، ص. ۲۳۵ ↑

 

• International Center for Transitional Justice, “What is Transitional Justice?". Available at: http://www.ictj.org/en/tj/. In Lyons, op.cit, p. 116 ↑

 

• The Rule of Law and Transitional Justice in Conflict and Post-conflict Societies, op.cit, para. 8 ↑

 

• فلسفی، هدایت الله، صلح جاویدان و حکومت قانون، فرهنگ نشرنو، چاپ اول، تهران،۱۳۹۰، ص. ۷۵ ↑

 

• برای نمونه می توان به توافقاتی که برای انتقال قدرت به یک دولت انتقالی در کشورها، بین گروه های درگیر منعقد می شود، اشاره نمود: توافقات ۱۹۹۴ لوساکا برای پایان دادن به خشونت ها در آنگولا و ایجاد دولت وحدت و آشتی ملی.
  
  Press Statement by Secretary of State Albright, April 11, 1997. Available at: http://secretary.state.gov/www/briefings/statements-/97041 I.html (Last Visited at 2 June 2012)
  همچنین می توان به توافقات صلح در گواتمالا در دسامبر ۱۹۹۶ برای خاتمه جنگ میان طرفین درگیر در جنگ داخلی این کشور اشاره نمود. در ۱۹۹۶ کنگره گواتمالا قانون سازش ملی را تصویب کرد که به منظور جذب مجدد اعضای گروه شورشی در جامعه بود.
  Cassel, Douglass, “Lessons from the Americas:Guidelines for International Response to Amnesties for Atrocities“, Law and Cotemporary Problems, Vol.59, No.4, 1996, pp. 222-23
  نمونه دیگر، قانون سازش و آشتی ملی ۱۹۹۵ در آفریقای جنوبی است که طی مذاکرات برای انتقال مسالمت آمیز قدرت، طرفین طی آن درباره چگونگی سازش باهم به توافق رسیدند. برای اطلاع بیشتر رجوع شود به:
  Reddy, Vasu,”Truth and Reconciliation Commission“, South African Human Rights Year Book, Vol.8, 1997-98, p. 277
  برای اطلاع از متن اصلی قانون وحدت و سازش ملی آفریقای جنوبی رجوع شود به:
  http://www.justice.gov.za/legislation/acts/1995-034.pdf (Last Visited at 11 December 2013) ↑

 

• Daly, Erin, “Transformative Justice: Charting a Path to Reconciliation“, International Legal Perspectives, Vol.12, No1&2, 2001-2002, pp. 84-85 ↑

 

• Ibid, p. 85; Alvarez, op.cit, p .437; Human Rights Center and International Human Rights Law Clinic, University of California, Berkeley, and the Centre for Human Rights University of Sarajevo, “Justice, Accountability and Social Reconstruction: An Interview Study of Bosnian Judges and Prosecutors“, Berkeley Journal of International Law, Vol.18, 2000, p. 149 ↑

 

• Truth and Reconciliation Commission of South Africa Report, Vol.5, Chapter 9, Reconciliation, para. 151-152, p. 435. Available at: http://www.justice.gov.za/trc/report/finalreport/Volume5 (Last Visited 11 December 2013) ↑

 

• Daly, op.cit, p. 86 ↑

 

• Ibid, pp. 92- 93 ↑

 

• Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, Making Peace Our Own: Victims’ Perceptions of Accountability, Reconciliation and Transitional Justice in Northern Uganda, United Nations, 2007, pp. 30-32. Available at: http://transitionaljustice.ulster.ac.uk/pdfs/unohchr_tj_study_final_report.pdf (Last Visited at 3 December 2013) ↑

 

• Ciorciari & Ramji-Nogales, op.cit, pp. 4-5 ; Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, Making Peace Our Own: Victims’ Perceptions of Accountability, Reconciliation and Transitional Justice in Northern Uganda, op.cit, p. 32 ↑

 

• Du Bois, Francois, “Nothing but the Truth:The South African Alternative to Corrective Justice in Transitions to Democracy“, In Lethe s Law: Justice, Law and Ethics In Reconciliation(Emilios Christodoudidis and Scott Veitch, eds, Hart Publishing 2001), In Daly, Ibid, p. 93 ↑

 

• Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, Making Peace Our Own: Victims’ Perceptions of Accountability, Reconciliation and Transitional Justice in Northern Uganda, op.cit, p. 32 ↑

 

• بر اساس یافته های مرکز حقوق بشر دانشگاه برکلی کالیفرنیا در سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰، برداشت مردم کامبوج از مفهوم سازش تغییر یافته است. به طوری که در سال ۲۰۰۸ حود پنجاه و شش درصد مصاحبه شوندگان سازش را به معنای نبود جنگ و سی و سه درصد آن ها سازش را به معنای زندگی مسالمت آمیز در کنار یکدیگر تلقی می نمودند و تنها نه درصد آن ها سازش را به معنای درک و ارتباط متقابل می دانستند. در سال ۲۰۱۰ پنجاه و چهار درصد از مصاحبه شوندگان سازش را به معنای زندگی مسالمت آمیز در کنار یکدیگر سی و هشت درصد به معنای درک و ارتباط متقابل و تنها پانزده درصد به معنای عدم جنگ و خشونت می دانستند.
  Phuong Pham et al., Human Rights Ctr., Univ. of Cal. Berkeley, After the First Trial: A Population-Based Survey on Knowledge and Perception of Justice and the Extraordinary Chambers in the Courts of Cambodia ۳۳ (July 2011) http://www.law.berkeley.edu/HRCweb/pdfs/After-the-First-Trial.pdf. In Ciorciari & Ramji-Nogales, op.cit, p. 5 ↑

 

• Daly, op.cit, pp. 93-94 ↑

 

• Human Rights Center and International Human Rights Law Clinic, University of California,Berkeley, and the Centre for Human Rights University of Sarajevo, op.cit, p. 151 ↑

 

• Alie, Joe.A.D, “Reconciliation and Traditional Justice:Tradition-Based Practices of the Kpaa Mende in Sierra Leone“,In Huyse, Luc, Salter, Mark, Traditional Justice and Reconciliation after Violent Conflict, Learning from African Experiences, International Institute for Democracy and Electoral Assistance, Stockholm, Sweden, 2008, p. 133 ↑

 

• Mobekk, Eirin, “Transitional Justice in Post-Conflict Societies– Approaches to Reconciliation“, In Ebnother, Anja.H & Fluri, Philipp, H, After Intervention: Public Security Management in Post-Conflict Societies. From Intervention to Sustainable Local Ownership, PfP Consortium Working Group"Security Sector Reform", Vienna and Geneva, August 2005, pp. 262-63. Available at: http://www.dcaf.ch/Publications/After-Intervention-Public-Security-Management-in-Post-Conflict-Societies (Last Visited at 6 January 2013) ↑

 

• Ibid ↑

 

• Orentlicher, “Settling Accounts: The Duty To Prosecute Human Rights Violations of a Prior Regime“, op.cit; Orentlicher, “Settling Accounts Revisited: Reconciling Global Norms with Local Agency“, op.cit, p. 22, Bassiouni, Crimes against Humanity: Historical Evolution and Contemporary Application, op.cit, pp. 273-276; Scharf, Michael, “The Letter of the Law: The Scope of the International Legal Obligation to Prosecute Human Rights Crimes“, Law & Contemporary Problems, Vol.59, N0.4, 1996, p. 52 ↑

 

• Convention (I) for the Amelioration of the Condition of the Wounded and Sick in Armed Forces in the Field, Geneva, 12 August 1949, Art. 49; Convention (II) for the Amelioration of the Condition of Wounded, Sick and Shipwrecked Members of Armed Forces at Sea. Geneva, 12 August 1949, Art. 50; Convention (III) relative to the Treatment of Prisoners of War, Geneva, 12 August 1949, Art. 129; Convention (IV) relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War, Geneva, 12 August 1949, Art. 146. Available at: http://www.icrc.org/eng/war-and-law/treaties-customary-law/Geneva-conventions/index.jsp (Last Visited at 4 August 2013) ↑

 

• Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, 9 December 1948, Art. 4, op.cit ↑

 

• Ibid, Art. 5 ↑

 

• Convention against Torture and Other Cruel, Inhuman, or Degrading Treatment or Punishment, 1985, Art. 1, 4, 5, 7. Available at: http://www.unhcr.org/refworld/pdfid/3ae6b3a94.pdf (Last Visited 12 August 2013) ↑

 

• تنها استثنا در این زمینه کنوانسیون منع و مجازات نسل کشی است که طبق ماده ۶ آن رسیدگی به جرایم موضوع این کنوانسیون یا باید توسط محاکم داخلی کشورها صورت گیرد و یا به یک دیوان بین المللی واگذار گردد. ↑

 

• International Covenant on Civil and Political Rights, Art .2. Available at: http://www2.ohchr.org/English/law/pdf/ccpr.pdf (Last Visited 12 August 2013) ↑

 

• The European Convention on Human Rights, Art. 13, Right to an effective remedy. Available at: http://www.hrcr.org/docs/Eur_Convention/euroconv.html (Last Visited 12 August 2013) ↑

 

• American Convention on Human Rights, Art .1, 2. Available at: http://www.hrcr.org/docs/American_Convention/oashr3.html (Last Visited 12 August 2013) ↑

 

• Arriaza, Naomi.Roht, “State Responsibility to Investigate and Prosecute Grave Human Rights Violations in International Law“, California Law Review, Vol. 78, 1990, p. 467; Orentlicher, “Settling Accounts: The Duty To Prosecute Human Rights Violations of a Prior Regime“, op.cit, p. 2568; Seibert-Fohr, Anja, Prosecuting Serious Human Rights Violations, Oxford University Press, First Published, New York, 2009, p.46 ↑

 

• Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights, G.A. Res. 2200A)XXI) 1966. Available at: http://www2.ohchr.org/english/law/ccpr-one.htm (Last Visited 12 August 2013) ↑

 

• Dugard, John, “Possible Conflicts of Jurisdiction with Truth Commissions“, Cassese, Antonio et al. eds, The Rome Statute of the International Criminal Court: A Commentary, Oxford University Press, New York, 2002, pp. 696-697 ↑

 

• Boaboeram v. Surinam, Comm.No.s.146/1983 and 148-154/1983, 40 U.N. GAOR Supp.(No. 40) Annex X,q13.2, U.N.Doc.A/40/40(1985) In Scharf, “The Letter of the Law: The Scope of the International Legal Obligation to Prosecute Human Rights Crimes“, op.cit, p. 49 ↑

 

• General Comment No.20: Replaces General Comment 7 Concerning Prohibition and Cruel Treatment or Punishment (Art.7): 03/10/1992, CCPR General Comment No.20, para. 15. Available at: http://www2.ohchr.org/english/bodies/hrc/comments.htm (Last Visited 12 August 2013) ↑

 

• Scharf, “The Letter of the Law: The Scope of the International Legal Obligation to Prosecute Human Rights Crimes“, op.cit, pp. 48-50 ↑

 

• Human Rights Committee, Genral Comment, No. 31: The Nature of the General Legal Obligation Imposed on States Parties to the Convenant (Art. 2), U.N. Doc, CCPR/C/21/Rev.1/Add.13, para. 18 (26 May 2004). Available at: http://daccess-ods.un.org/TMP/2324307.85894394.html (Last Visited 12 August 2013) ↑

 

• Gary Hermosilla et. al,case no.10.843,Inter-Am C.H.R.(1988), pp.171-176,In Scharf, “The Letter of the Law: The Scope of the International Legal Obligation to Prosecute Human Rights Crimes“, op.cit, p. 51 ↑

 

• Ibid, p. 52 ↑

 

• Bassiouni, Crimes against Humanity: Historical Evolution and Contemporary Application, op.cit, pp. 273-276; Orentlicher, “Settling Accounts: The Duty To Prosecute Human Rights Violations of a Prior Regime“, pp. 2585-2593 ↑

 

• برای نمونه رجوع شود به:
  Declaration on Territorial Asylum, G.A.Res.2312, 22 U.N.GAOR Supp. (No. 16) U.N. Doc.A/6716(1967) Art. 1(2)
  به موجب این اعلامیه دولت ها باید از اعطای پناهندگی نسبت به اشخاصی که علیه شان دلایل جدی اتهام ارتکاب جرایم علیه بشریت وجود دارد، خودداری نمایند.
  Question of the Punishment of War Criminals and of Persons who have Committed Crimes against Humanity, General Assembly Resolution 2712(XXV) U.N.Doc.A/8223, 15 Dec.1970, para. 2, 3
  این قطعنامه ضمن محکومیت جرایم علیه بشریت از دولت ها می خواهد که متهمان به ارتکاب چنین جرایمی را محاکمه نمایند.
  Question of the Punishment of War Criminals and of Persons Who have Committed Crimes against Humanity, General Assembly Resolution, 2840(XXVI) U.N. Doc.A/8429, 18 Dec 1971, para. 1, 2
  به موجب این قطعنامه خودداری دولت ها از همکاری در بازداشت، استرداد، محاکمه و مجازات متهمان به جرایم علیه بشریت برخلاف منشور ملل متحد و هنجارهای حقوق بین الملل است. ↑

 

• World Conference on Human Rights, Vienna Declaration and Programme of Action, June 1993, U.N.Doc. A/Conf.157/23, para. 60. Availabe at: http://www.unhchr.ch/huridocda/huridocda.nsf/(symbol)/A.CONF.157.23.En (Last Visited 12 August 2013)
  به موجب اعلامیه و برنامه اقدامِ کنفرانس جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۹۳ دولت ها باید آن دسته از قوانین داخلی شان که منجر به بی کیفری عاملان تخلّف های سنگین حقوق بشری می شود را نسخ نمایند و با تعقیب چنین تخلّف هایی، مبنایی محکم برای اعمال حاکمیت قانون فراهم آورند. ↑

 

• Convention on the Non-Applicability of Statutory Limitations to War Crimes and Crimes against Humanity, Nov. 26, 1968, New York. Available at: http://treaties.un.org/Pages/ViewDetails.aspx?src(Last Visited 12 August 2013)