۲- نظریه­ های مبتنی بر روش تجزیه­وتحلیل دسترسی(که بیشتر تأکید بر­تقاضا و عامل بازار دارد و حداکثر کردن درآمد مورد نظر است).
۳- نظریه­ های مبتنی بر روش کسب حداکثر سود که در واقع نتیجه منطقی دو روش بالاست.
مدل­های مکان­ یابی توسط شخصیتهای متعدد ودر محیط­های مختلف ارائه شده است که هر کدام با توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی و محیطی در­­ زمان­های مختلفی بکار­گرفته شده است. در واقع اولین کارهای مربوط به مباحث مکان­ یابی توسط لانهاردوفون تونن انجام شد. پس از آن سه روند کمی در کار برنامه­ ریزی­های مربوط به مکان­گزینی مشاهده می­ شود:
- در دوره اول مباحث مطرح شده بیشتر نظری بوده ودر آنها کارهای محاسباتی وعملی به ندرت دیده می­ شود.
- در دوره دوم با توسعه رایانه ­ها، روش­های محاسباتی، تحلیل مسایل از طریق گرافها وبرنامه­ریزی
(۱- ۰) و شرایطی که بهره­ گیری از تکنولوژی را ایجاب می­نماید مطرح می­ شود.
- سومین دوره با افزایش تعداد عملیات در بخش­های عمومی و خدمات­رسانی مشخص می­گردد. در این دوره مسایل با معرفی شاخص­ های کارائی، غیر از هزینه خاص انجام شده و دامنه روش­ها با فرموله کردن برنامه ­های چند هدفی توسعه یافتند. در این دوره بود که با توجه به اهمیت و نقش بیمارستان­ها و لزوم دسترسی سریع به این­گونه مراکز، کارهای متفاوتی برای مکان­گزینی دقیق آنها صورت گرفت. اغلب روش­های مورد استفاده در رابطه با مکان­گزینی، تأکید خاصی روی هزینه­ های مرتبط با حمل­ونقل دارند که خود وابستگی بسیار زیادی با مسئله بعد فاصله دارد. به همین جهت عامل فاصله از جمله اساسی­ترین عوامل در مبحث برنامه ریزی به حساب می ­آید. با ابن حال تأکید بسیار زیاد براین عامل، باعث کمرنگ­تر شدن سایر عوامل در امر مکان­گزینی می­گردد. از این رو ایراد اساسی اغلب روش­های قبلی نیز همین نقطه ضعف نگرش یعنی عدم توجه به سایر عوامل تأثیرگذار در مکان­گزینی می­باشد(صفرنژاد، ۱۳۸۱).

مدل­های مکان­ یابی
با توجه به نظریه­ های مطرح شده و کارهای انجام شده در سیر تحول و تکامل آنها مدل­های مکان­ یابی را از نظر تکامل زمانی به سه دوره می­توان قسمت کرد:
فرموله کردن مسئله از زمان وبر تا دهه(۱۹۴۰ ).
کاربرد مدل­ها در بخش صنعت(دهه­های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰).
توسعه مدل­ها در بخش عمومی و خدمات­رسانی .
در دوره اول، دستگاه­های محاسباتی درباره مسائل کاملاً ناکافی بودند .توسعه نظری بر اساس نتایج هندسی و تحلیلی در فضای پیوسته، با مشارکت سایر رشته­ های علمی انجام می­شد. دوره دوم، به موازات توسعه رایانه و ریاضیات محض بود. بنابراین مسئله از طریق گراف­ها (نمایش شبکه حمل­و نقل و مشخصات آن) و برنامه­ ریزی صفر و یک ( که در آن مسأله تصمیم در رابطه با مکان نقطه بیان می­گردد یعنی اگر جواب مورد نظر مطلوب باشد ۱و گرنه ۰ انتخاب می­گردد) و شرایط (محدودیتها) که جنبه­ های تکنولوژیکی را منظور می­نمایند حل می­ شود. سومین دوره با افزایش تعداد عملیات در بخش عمومی و خدمات­رسانی یا خدمات­دهی مشخص می­ شود. مسئله با معرفی شاخص­ های کارایی غیر از هزینه خالص انجام شده و دامنه روش­ها با فرموله کردن برنامه ­های چند هدفی توسعه یافتند. به عنوان مثال می­توان به مکان بیمارستان­ها اشاره کرد. خیلی از مطالعات جغرافیایی توزیع بیمارستان­ها را از نقطه نظر تحلیل مکانی بررسی کرده و سعی نموده ­اند مکان­های بهینه خدمات و سودمندی حاصل از مکان­های مجزا را مشخص نمایند. اسمیت با بهره گرفتن از نظریه مکان­گزینی وبر، چگونگی مکان بهینه بیمارستان زنان و زایمان را در شهر سیدنی معین کرد. هدف اسمیت این بود که مجموع سفرهای بیماران را به حداقل برساند(پرهیزکار، ۱۳۸۳).
شاخص­ های مکان­ یابی
مکان­ یابی فرایند تصمیم گیری با دوره طولانی است زیرا تعداد زیادی از شاخص­ های موجود بایستی آزمایش شده و نتیجه تصمیمات ممکن ارزیابی گردند. شاخص­ های اصلی مکان­گزینی در جدول زیر فهرست شده ­اند. نقش آنها در بخش خصوصی با بخش عمومی تفاوت دارد. در حالت پیچیده فرایند مکان­ یابی، مراحل تصمیم بدین ترتیب خواهد بود. انتخاب ناحیه مکان، سپس انتخاب محلی در آن ناحیه و در نهایت انتخاب نقطه خاص در داخل آن محل. در هر کدام از این مراحل ممکن است برخی از شاخص­ های معین وابسته به نوع تسهیلات(خدماتی) که مستقر خواهد شد غالب باشد.(منبع قبلی، ۱۳۸۳).
جدول ‏۲‑۲ : شاخص­ های اصلی مکان­ یابی

(پرهیزکار، ۱۳۸۳)
اهداف مکان­ یابی
مکان­ یابی یکی از علوم مهندسی صنایع است که توجه به آن کاهش هزینه­ها، ایجاد درآمد و موفقیت مکان های ورزشی را به همراه دارد. مساله مکان­ یابی، هدف­های مختلفی را دنبال می کند و در شناسایی و اولویت بندی معیارهای تصمیم گیری در انتخاب محل و زیر معیارهای آنها، اهمیت و نقش بسزایی دارند. هدف­های مسایل مکان­ یابی با رویکرد برنامه­ ریزی ریاضی و برحسب انواع تابع هدف، به سه دسته تقسیم شده ­اند که عبارتند از: