۲۰/۲۱
۱۰۰
متوسط (خوراک)
در این آزمایش (مطابق جدول ۴-۶) عیار منگنز به بیش از ۳۱ درصد افزایش یافته اما بازیابی وزنی محصول پرعیار اندک و حدود ۲۰ درصد است. همچنین با بازیابی ۳۰ درصدی منگنز در محصول، بخش قابل ملاحظهای از منگنز خارج شده است. با اختلاط محصول پرعیار و محصول میانی ۱، بازیابی وزنی و بازیابی منگنز به ترتیب تا ۶۸/۵۳ و ۱۶/۶۴ افزایش مییابد ولی عیار منگنز آن تا ۳۴/۲۵ درصد کاهش مییابد.
علیرغم افزایش عیار منگنز در محصول پرعیار، مقدار قابل ملاحظهای از منگنز به بخش باطله منتقل شده است. همچنین بازیابی وزنی آهن در کنسانتره به دلیل نزدیک بودن وزن مخصوص آهن به منگنز، همچنان زیاد بوده و به حد قابل قبول نرسیده است.
۴-۳-۶ آزمایش ششم
با توجه به نتایج مندرج در جدول ۴- ۵ و ۴- ۶ مشاهده می شود که به ترتیب حدود ۳۵ و ۴۴ درصد از منگنز موجود در نمونه اولیه مجموعا در محصولهای میانی ۱ و ۲ قرار میگیرد که می تواند به دلیل عدم دستیابی به درجه آزادی مناسب و درگیری کانیهای منگنز با گانگ سیلیکاته و یا وسیع بودن محدوده دانهبندی خوراک میز (۳۰۰- میکرون) باشد. برای بررسی امکان افزایش بازیابی منگنز و تهیه محصولی با عیار بالاتر، دو محصول میانی اول و دوم آزمایش جدول ۴-۵ با یکدیگر مخلوط شده برای افزایش درجه آزادی و نیز کاهش محدوده دانهبندی تا ابعاد ریزتر از ۱۰۰ میکرون توسط آسیای میلهای خرد شدند. سپس آزمایش میز لرزان بر روی آن انجام شد. نتایج حاصل به شرح جدول ۴-۷ است.
محدوده ابعاد ذرات ۱۰۰- میکرون
شرایط آزمایش
شیب میز ۷ درجه
دبی جامد خوراک ۳۰۰گرم بر دقیقه
جدول۴-۷: آزمایش میزلرزان بر روی دانه بندی ۱۰۰- میکرون
توزیع %
عیار %
درصد وزنی
نوع محصول
SiO2
Fe
Mn
SiO2
Fe
Mn
۵۹/۱۸
۱۸/۲۳
۴۶/۳۲
۴۱/۳۰
۶۴/۷
۲/۲۶
۸/۲۳
محصول پرعیار
۳۱/۳۰
۰/۲۵
۶۴/۲۵
۶۶/۴۲
۰۹/۷
۸۱/۱۷
۶/۲۷
میانی ۱
۳۰/۱۶
۰۹/۱۴
۹۹/۱۱
۱۴/۴۴
۶۹/۷
