۳۷/۹ c

۸۷/۱۹۹ h

۶۷/۳۲ e

۷۵/۱۰۰ a-c

I₂Z₂SA₁

میانگین هایی که حداقل در یک حرف مشترکند، اختلاف آماری معنی داری در آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال پنج درصد ندارند..

۴-۲۵: لینولئیک اسید:
لینولئیک اسید (اولین اسید چرب از دسته ی امگا۶) مهمترین اسید چرب ضروری است که در اغلب روغن های گیاهی موجود می باشد. از بعد تغذیه ای مهمترین اسید چرب غیر اشباع، لینولئیک اسید می باشد به طوری که کمبود آن در رژیم غذایی باعث انسداد عروق و نهایتاً منجر به سکته ی قلبی خواهد شد. به علاوه این اسید چرب نقش مهمی در ترمیم بافت های مجروح، سلامتی پوست، مکانیسم رشد و تکامل و تولید پروستا گلانوین دارد (Smith, 2005; Isabelle et al., 2008; Sebastian et al., 2006). در جدول تجزیه واریانس لینولئیک اسید تحت تأثیر آبیاری، مصرف زئولیت، مصرف سالیسیلیک اسید، اثر متقابل آبیاری و زئولیت و همچنین اثر متقابل آبیاری، زئولیت و سالیسیلیک اسید قرار گرفته و در سطح آماری یک درصد معنی دار شد ولی اثر متقابل آبیاری و سالیسیلیک اسید و همچنین زئولیت و سالیسیلیک اسید اختلاف معنی داری را از لحاظ آماری روی آن نداشت (جدول۴-۲۵). به گزارش مروتی و همکاران (۱۳۸۹)، مهمترین اسید چرب تشکیل دهنده ی روغن گلرنگ در ارقام ایرانی لینولئیک اسید می باشد. احمد زاده و همکاران (۱۳۸۸) میزان لینولئیک اسید گلرنگ را بین ۱۴/۶۵ تا ۱۱/۸۰ درصد اعلام کردند. در جدول مقایسه میانگین اثرات اصلی با افزایش شدت تنش آبی مقدار لینولئیک اسید کاهش می یابد به طوری که بیشترین و کمترین میزان لینولئیک اسید با میانگین های ۵۴/۶۵ و ۴۹/۵۳ درصد به ترتیب مربوط به تیمارهای آبیاری بر اساس ۱۰۰ و ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه بود. در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت نیز با افزایش مقادیر مصرف زئولیت میزان لینولئیک اسید نیز زیاد می شود به طوری که بیشترین و کمترین میزان لینولئیک اسید با میانگین های ۱۰/۶۴ و ۶۲/۵۴ درصد به ترتیب متعلق به تیمارهای مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و عدم مصرف زئولیت بدست آمد. طبق نتایج این جدول، با مصرف سالیسیلیک اسید میزان لینولئیک اسید نسبت به زمانی که عدم مصرف آن وجود دارد افزایش می یابد به طوری که در تیمار مصرف سالیسیلیک اسید میزان لینولئیک اسید برابر با ۵۹/۶۲ درصد بود (جدول۴-۲۶). کریمی کاخکی و همکاران (۱۳۸۹) در پژوهشی عنوان کردند که درصد اسید چرب لینولئیک اسید تحت تأثیر معنی دار آبیاری (۰۱/۰ > P) قرار داشت. همچنین آن ها بیان کردند که از نظر تأثیر آبیاری تنها بین تیمار کم آبیاری در مراحل گل دهی و دانه بندی (۱/۴۸ درصد) با آبیاری کامل (۹/۴۸ درصد) اختلاف معنی داری وجود داشت و دارای درصد کمتری لینولئیک اسید بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه­ آبیاری و زئولیت بیشترین میزان لینولئیک اسید با میانگین ۱۶/۷۰ درصد متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین میزان آن با میانگین ۶۱/۵۰ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف زئولیت بود (جدول۴-۲۷). در بین اثرات متقابل دوگانه­ آبیاری و سالیسیلیک اسید بیشترین میزان لینولئیک اسید با میانگین ۰۵/۶۸ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین میزان آن با میانگین ۷۸/۵۰ درصد متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود. همچنین در بین اثرات متقابل زئولیت و سالیسیلیک اسید نیز بیشترین میزان لینولئیک اسید با میانگین ۹۳/۶۶ درصد مربوط به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین میزان آن با میانگین ۰۹/۵۲ درصد متعلق به تیمار عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۷). طبق نتایج جدول مقایسه میانگین های اثرات متقابل سه گانه­ی صفات، بیشترین میزان لینولئیک اسید با میانگین ۰۰/۷۱ درصد متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۸۵ درصد نیاز آبی گیاه + مصرف ۸ تن در هکتار زئولیت + مصرف سالیسیلیک اسید) و کمترین میزان لینولئیک اسید با میانگین ۴۰/۴۹ درصد مربوط به تیمار (آبیاری بر اساس ۸۵ درصد نیاز آبی گیاه + عدم مصرف زئولیت + سالیسیلیک اسید) بود (جدول۴-۲۸). کاهش لینولئیک اسید به میزان ۸/۲ درصد در شرایط بدون آبیاری نسبت به شرایط آبیاری کامل گزارش شده است (Flagella et al., 2002). که نتایج آن ها با نتایج کریمی کاخکی و همکاران (۱۳۸۹) مطابقت داشت. همچنین سایر محققان افزایش اولئیک اسید و کاهش لینولئیک اسید در شرایط کمبود آب را به تنش کمبود آب در مرحله ی دانه بندی در افزایش کیفیت روغن نسبت دادند (Flagella et al., 2002).
با افزایش سطوح تنش آبی تأثیر منفی بر رشد گیاه گذاشته و در نهایت بر روی مواد تشکیل دهنده ی دانه ها اثر منفی داشته و باعث کاهش آن ها و از جمله اسید چرب لینولئیک اسید شده است. مصرف زئولیت کمبود رطوبت موجود را برای گیاه جبران کرده و در نتیجه گیاه با در اختیار داشتن رطوبت مناسب رشد مطلوب و درنهایت انتقال اسمیلات و سایر مواد غذایی به مخازن را به خوبی انجام داده و در نتیجه میزان لینولئیک اسید نیز افزایش نشان می دهد. با افزایش شدت تنش آبی در گلرنگ، مقدار تنفس گیاه افزایش می یابد و در نتیجه با افزایش مقدار انرژی مصرفی گیاه، کمیت و کیفیت روغن دانه ها تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

۴-۲۶: ناپایداری غشاء سلول:
در جدول تجزیه واریانس صفات، ناپایداری غشاء سلول تحت تأثیر تنش آبی، مصرف زئولیت و مصرف سالیسیلیک اسید و اثرات متقابل آن ها قرار گرفته و همگی در سطح آماری یک درصد معنی دار شدند (جدول۴-۲۵). در جدول مقایسه میانگین اثرات اصلی مشاهده شد که با افزایش شدت تنش آبی ناپایداری غشاءسلولی نیز افزایش می یابد به طوری که بیشترین ناپایداری غشاء سلولی با میانگین ۸۸/۲۷۱۲ میکروزیمنس بر سانتی متر متعلق به تیمار تنش شدید آبی (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه) و کمترین ناپایداری غشاء سلولی با میانگین ۱۳/۲۴۶۹ میکروزیمنس بر سانتی متر متعلق به تیمار عدم تنش آبی (شاهد) بود. در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت نیز با افزایش مقدار مصرف زئولیت ناپایداری غشاء سلولی نیز کاهش پیدا کرد به طوری که بیشترین و کمترین ناپایداری غشاءسلولی با میانگین ۸۳/۲۶۱۷ و ۰۴/۲۵۰۳ میکروزیمنس بر سانتی متر به ترتیب مربوط به تیمارهای عدم مصرف و مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار بدست آمد. همچنین محلول پاشی سالیسیلیک اسید نیز توانست ناپایداری غشاء سلولی را نسبت به تیمار عدم مصرف سالیسیلیک اسید کاهش دهد (جدول۴-۲۶). عظیم زاده و همکاران (۱۳۸۵) در بررسی مقاومت به خشکی ۱۶ ژنوتیپ گلرنگ اظهار داشتند که، ژنوتیپ LRV-51-51 با میانگین ۱۱۲۸ میکروزیمنس بر سانتی متر کمترین مقدار هدایت الکتریکی را به خود اختصاص داد، که در بین ژنوتیپ های مورد بررسی بیشترین تحمل به خشکی را دارا بود. با توجه به نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل آبیاری و زئولیت بیشترین ناپایداری غشاء سلولی با میانگین ۲۵/۲۸۳۴ میکروزیمنس بر سانتی متر مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و مصرف ۴ تن زئولیت در هکتار و کمترین ناپایداری غشاء سلولی با میانگین ۱۳/۲۴۳۳ میکروزیمنس بر سانتی متر متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۸۵ درصد نیاز آبی گیاه به همراه مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار بود (جدول۴-۲۷). در بین اثرات متقابل دوگانه­ آبیاری و سالیسیلیک اسید بیشترین ناپایداری غشاء سلولی با میانگین ۷۵/۲۸۰۱ میکروزیمنس بر سانتی متر مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف سالیسیلیک اسید و کمترین مقدار آن با میانگین ۴۲/۲۴۱۴ میکروزیمنس بر سانتی متر مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۸۵ درصد نیاز آبی گیاه به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید بود. همچنین در بین اثرات متقابل دوگانه­ زئولیت و سالیسیلیک اسید نیز بیشترین ناپایداری غشاء سلولی با میانگین ۵۰/۲۶۵۳ میکروزیمنس بر سانتی متر مربوط به تیمار مصرف ۴ تن زئولیت در هکتار و عدم مصرف سالیسیلیک اسید و کمترین میزان آن با میانگین ۱۷/۲۴۰۱ میکروزیمنس بر سانتی متر متعلق به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۷). نتایج جدول مقایسه میانگین های اثرات متقابل سه گانه­ی صفات نشان داد که بیشترین ناپایداری غشاء سلولی با میانگین ۷۵/۲۹۱۲ میکروزیمنس بر سانتی متر مربوط به تیمار (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه + مصرف ۴ تن زئولیت در هکتار + عدم مصرف سالیسیلیک اسید) بوده و کمترین ناپایداری غشاء سلولی با میانگین ۰۰/۲۲۸۵ میکروزیمنس بر سانتی متر از تیمار (آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه + عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید) بدست آمد (جدول۴-۲۸). پورداد و همکاران (۱۳۸۷) در بررسی تحمل به خشکی گلرنگ های بهاره در مناطق مختلف کشور اظهار داشتند که، در شرایط تنش و عدم تنش رطوبتی، پایداری غشاء سلولی ژنوتیپ های مورد بررسی از نظر آماری در سطح یک درصد معنی دار بود. به طوری که ژنوتیپ های S-541 و Kino-76 به ترتیب با میانگین ۹۷۳۴/۰ و ۵۶۵۶/۰ بیشترین و کمترین پایداری غشاء سلولی را به خود اختصاص دادند.
تغییرات دائمی سطح تورژسانس آب سلول های گیاهی در اثر نوسانات شدید رطوبت خاک، باعث ایجاد اختلال در کار تراوایی غشای سلول ها خواهد شد. به طوریکه اینگونه سلول ها قابلیت کنترلی خود را بر روی محتویات موجود در سلول از دست داده و یا اینکه سطح کنترل بسیار کاهش خواهد یافت و در نتیجه اختلال در فرایند کنترل غشای سلولی، ما شاهد نشت و برون رفت الکترولیت سلول به فضای خارج سلولی خواهیم بود. بر پایه آزمایش اندازه گیری پایداری غشای سلول، محلول محتوای بافت گیاهی که دارای هدایت الکتریکی بیشتری باشد، در واقع دلالت بر تخریب بیشتر خاصیت تراوایی غشای سلول های آن بافت گیاهی دارد. معمولاً با افزایش شدت تنش کمبود آب، میزان تخریب و ناپایداری غشای سلولی نیز افزایش می یابد. به نظر می رسد که مصرف زئولیت از طریق فراهم نمودن مقادیر بیشتری از آب آبیاری برای ریشه ها، باعث ایجاد شرایط رشد و نمو بهتری برای گیاهان شده و از شدت تخریب غشاء سلول ها می کاهد و مصرف سالیسیلیک اسید نیز با جلوگیری از تبخیر و تعرق بیش از حد در گیاه در این امر مؤثر می باشد.
۴-۲۷: درصد آب برگ:
در این آزمایش نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که درصد آب برگ تحت تأثیر تنش آبی، مقادیر مختلف مصرف زئولیت و مصرف سالیسیلیک اسید قرار گرفت و در سطح آماری یک درصد معنی دار شد ولی اثرات متقابل آن ها اختلاف معنی داری را از لحاظ آماری روی این صفت نشان ندادند (جدول۴-۲۵). بر اساس نتایج جدول مقایسه میانگین اثرات اصلی مشاهده شد که با افزایش شدت تنش آبی درصد آب برگ نیز کاهش نشان می دهد به طوری که بیشترین و کمترین درصد آب برگ با میانگین های ۶۰/۸۴ و ۰۶/۷۹ درصد به ترتیب مربوط به تیمارهای آبیاری بر اساس ۱۰۰ و ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه بود. در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت نیز با افزایش مقدار مصرف زئولیت درصد آب برگ نیز افزایش پیدا می کند به نحوی که بیشترین درصد آب برگ با میانگین ۸۸/۴۸ درصد متعلق به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین مقدار آب برگ با میانگین ۴۳/۷۹ درصد متعلق به تیمار عدم مصرف زئولیت بود. با مصرف سالیسیلیک اسید درصد آب برگ نسبت به تیمار عدم مصرف سالیسیلیک اسید افزایش نشان می دهد (جدول۴-۲۶). نتایج مقایسه اثرات متقابل دوگانه­ آبیاری و زئولیت نشان داد که بیشترین درصد آب برگ با میانگین ۷۵/۸۶ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین درصد آب برگ با میانگین ۹۱/۷۶ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف زئولیت بود (جدول ۴-۲۷). بر اساس نتایج مقایسه میانگین دوگانه­ آبیاری و سالیسیلیک اسید بیشترین درصد آب برگ با میانگین ۸۰/۸۵ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین مقدار آن با میانگین ۳۸/۷۸ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آب کیاه و عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود. همچنین در بین اثرات متقابل دوگانه­ زئولیت و سالیسیلیک اسید نیز بیشترین درصد آب برگ با میانگین ۷۶/۸۵ درصد متعلق به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین میزان آن با میانگین ۰۵/۷۸ درصد متعلق به تیمار عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید بود (جدول ۴-۲۷). نتایج جدول مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانه­ی صفات نشان داد که بیشترین درصد آب برگ با میانگین ۳۲/۸۸ درصد متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه + مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار + مصرف سالیسیلیک اسید) و کمترین درصد آب برگ با میانگین ۸۰/۷۵ درصد مربوط به تیمار (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه + عدم مصرف زئولیت + سالیسیلیک اسید) بود (جدول۴-۲۸).
آب موجود در سلول ها و بافت های گیاهی، متأثر از بیلان آبی گیاه در شرایط آب و هوایی منطقه رشد گیاه می باشد. بدین صورت که اگر مقدار رطوبت موجود در خاک به اندازه ای باشد که جبران خروج آب از گیاه را که عمدتاً از مسیر تعرق (حدود ۹۰ درصد) خارج می شود را بنماید، در این صورت سلول ها و بافت های گیاه همواره در سطح بالایی از تورژسانس قرار خواهند داشت و بدون هیچگونه مشکلی، مراحل رشد و تقسیم سلولی را دنبال خواهند نمود. اما اگر به دلیل کمبود رطوبت در خاک مزرعه، مقدار آب خروجی گیاه به طور صددرصد توسط ریشه ها جبران نشود، درصد آب موجود در بافت های گیاه دچار نقصان خواهد شد و این نقصان اثرات نامطلوبی را بر رشد و عملکرد گیاهان خواهد داشت. با افزایش شدت تنش کمبود آب، شاهد کاهش درصد آب برگ خواهیم بود.
۴-۲۸: محتوای آب اولیه:
در جدول تجزیه واریانس، صفت محتوای آب اولیه تحت تأثیر تنش آبی، مصرف زئولیت و مصرف سالیسیلیک اسید و اثر متقابل آبیاری و زئولیت در سطح آماری یک درصد و تحت تأثیر اثر متقابل زئولیت و سالیسیلیک اسید و همچنین اثر متقابل آبیاری، زئولیت و سالیسیلیک اسید در سطح آماری پنج درصد معنی دار شد. ولی اثر متقابل آبیاری و سالیسیلیک اسید اختلاف معنی داری را از لحاظ آماری روی آن نشان نداد (جدول۴-۲۵). در جدول مقایسه میانگین اثرات اصلی نشان داد که محتوای آب اولیه تحت تأثیر افزایش شدت تنش آبی کاهش نشان می دهد به طوری که بیشترین و کمترین محتوای آب اولیه با میانگین های ۳۵/۸ و ۵۰/۵ درصد به ترتیب مربوط به تیمار های آبیاری بر اساس ۱۰۰ و ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه بود. همچنین نتایج این جدول در مورد مقدار نوسانات محتوای آب اولیه ی بافت های برگ در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت نیز معنی دار بود به طوری که با افزایش مقدار مصرف زئولیت، محتوای آب اولیه با میانگین ۲۰/۷ درصد مربوط به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین محتوای آب اولیه با میانگین ۳۴/۶ درصد مربوط به تیمار عدم مصرف زئولیت بود (جدول۴-۲۶). محلول پاشی سالیسیلیک اسید نیز اثر مثبتی را بر محتوای آب اولیه داشته و باعث افزایش محتوای آب اولیه با میانگین ۰۲/۷ درصد نسبت به تیمار عدم مصرف سالیسیلیک اسید با میانگین ۵۱/۶ درصد شد (جدول۴-۲۶). میرزاخانی و سیبی (۱۳۸۹)، عنوان کردند که محتوای آب اولیه ی بافت های برگ گیاه با میانگین ۳۴/۴ درصد مربوط به تیمار آبیاری نرمال (شاهد) و کمترین مقدار آن با میانگین ۰۳/۳ درصد مربوط به تیمار تنش آبی شدید (آبیاری بر اساس ۵۵ درصد نیاز آب گیاه) بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل آبیاری و زئولیت بیشترین محتوای آب اولیه با میانگین ۵۵/۸ درصد متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار وکمترین آن با میانگین ۱۶/۵ درصد متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف زئولیت بود (جدول ۴-۲۷). دربین اثرات متقابل دوگانه­ آبیاری و سالیسیلیک اسید بیشترین محتوای آب اولیه با میانگین ۶۳/۸ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسیدو کمترین میزان آن با میانگین ۳۴/۵ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود. همچنین در بین اثرات متقابل دوگانه­ زئولیت و سالیسیلیک اسید بیشترین محتوای آب اولیه با میانگین ۳۷/۷ درصد مربوط به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین آن با میانگین ۹۵/۵ درصد مربوط به تیمار عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید بود (جدول ۴-۲۷). در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت بیشترین و کمترین مقدار محتوای آب اولیه با میانگین های ۸۳/۳ و ۱۱/۳ درصد به ترتیب به تیمارهای مصرف ۳ تن در هکتار و عدم مصرف زئولیت نسبت دادند (میرزاخانی و سیبی، ۱۳۸۹). در جدول مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانه­ی صفات بیشترین محتوای آب اولیه با میانگین ۸۹/۸ درصد از تیمار (آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه + مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار + مصرف سالیسیلیک اسید) بدست آمده و کمترین محتوای آب اولیه با میانگین ۸۵/۴ درصد متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه + عدم مصرف زئولیت + سالیسیلیک اسید) بود (جدول۴-۲۸).
رابطه مستقیمی بین محتوای آب اولیه بافت های گیاهی با مقدار آب قابل دسترس گیاه وجود دارد. به طوریکه با افزایش شدت تنش آبی، به دلیل عدم توانایی در جذب آب، محتوای آب اولیه بافت های گیاه کاهش خواهد یافت و به دنبال آن رشد و تقسیم سلولی در گیاه نیز کاهش و یا مختل خواهد شد. با بهره گرفتن از زئولیت این رطوبت از دست رفته در هنگام تنش آبی تا حد قابل ملاحظه ای قابل جبران بوده و نسبت به تیمار عدم مصرف زئولیت گیاه رشد مطلوبتری را نشان می دهد و آب موجود در بافت های برگ نیز حفظ خواهند شد.

(جدول۴-۲۵) نتایج تجزیه واریانس صفات
میانگین مربعات MS

محتوای آب اولیه

درصد آب برگ

ناپایداری غشاء سلولی

لینولئیک اسید

درجه آزادی

منابع تغییرات

۰۹۷/۰ ^n.s

۸۷/۱۶ ^*

۰۵/۸۸۴۳ ^n.s

۴۸/۱۴ ^n.s

۳

تکرار