در این بخش به بررسی فرضیه ­های پژوهش پرداخته می­ شود. قابل توجه است که مقایسه بین گروه ­های آزمایشی، پلاسیبو و کنترل، بر اساس تفاضل نمرات پیش­آزمون و نمرات پس­آزمون صورت گرفته است. پیش­تر، نتایج ناشی از مقایسه سه گروه در پیش آزمون ارائه شد. اکنون به ارائه نتایج متناسب با فرضیه ­های تحقیق اقدام می­ شود.

۴-۳-۴-۱: بررسی فرضیه اصلی پژوهش

همانطور که پیشتر و در فصل اول اشاره شد فرضیه اصلی پژوهش به شرح زیر بود:
“بکارگیری برنامه­ی آموزش توجه (ATT)، سوگیری توجهی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نسبت به محرک­های تهدیدکننده را کاهش می­دهد.”
نتایج مربوط به فرضیه اصلی با بهره گرفتن از آزمون “کروسکال والیس” برای مقایسه گروه ­های سه­گانه بر اساس تفاضل نمرات پیش آزمون و پس آزمون و آزمون “یو من ویتنی” برای مقایسه گروه آزمایش و کنترل، آزمایش و پلاسیبو، و کنترل و پلاسیبو در جداول ۴-۲۲ الی ۴-۲۵ ارائه شده است.

جدول ۴-۲۲ : مقایسه نتایج گروه های سه گانه بر اساس تفاضل نمرات پیش آزمون و پس آزمون سوگیری توجهی نسبت به محرک های تهدیدکننده (V2)

نتایج مندرج در جدول ۴-۲۲، نشان میدهد که خی دو مشاهده­شده ناشی از مقایسه میانگین V2 سه گروه برابر ۰۲۷/۰ است که در مقایسه با مقادیر بحرانی در سطح آلفای ۰۲۷/۰ معنادار است. پس میتوان نتیجه گرفت که میزان بهبودی سوگیری توجهی آزمودنیهای گروه های سه گانه (بر اساس تفاضل نمرات پیش-پس آزمون) نسبت به محرکهای تهدید کننده، با یکدیگر متفاوت است. بنابر این فرضیه اول تحقیق مبنی بر اینکه به کار گیری برنامه ی آموزش توجه (ATT)، می تواند سوگیری توجهی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را نسبت به محرک­های تهدیدکننده کاهش دهد ، تایید می شود. اما سوال مهمی که پیش می آید این است که این کاهش مربوط به کدام گروه است. بدین خاطر لازم است که به دنبال ارائه تحلیل های فوق ، مقایسه نتایج دو به دوی گروه ها با یکدیگر بر مبنای آزمون یو من ویتنی ارائه گردد. نتایج یاد شده در جدول های ۴-۲۳ الی ۴-۲۵ تنظیم شده است.
جدول ۴-۲۳ : مقایسه نتایج گروه ­های آزمایش و کنترل بر اساس تفاضل نمرات پیش - پس آزمون سوگیری توجهی نسبت به محرک­های تهدیدکننده (V2)