می‌توان از تکنیک‌های دیگر تحقیق در عملیات مانند رویکرد تلفیقی ANP فازی و DEMATEL فازی به­منظور تعیین اوزان نیازمندی‌ها و راه‌ حل ‌های مدیریت دانش استفاده نمود تا امکان مقایسه بین نتایج به‌وجود آید.
پیشنهاد می­ شود به بررسی میزان همبستگی میان نیازمندی‌های مدیریت دانش و راه‌ حل ‌های مدیریت دانش با بهره گرفتن از روش‌های آماری اقدام گردد.
مراجع
مراجع فارسی:
امیری، م.، وکیلی­مفرد، ح.، ولی­نژاد، ع. و بورقی، ح. (۱۳۸۹). اهمیت و نقش مدیریت دانش در ارتقا‌ی خدمات بهداشتی. کنگره سراسری ایمنی و سلامت در مراکز آموزشی و درمانی، همدان.
ابراهیمی، م. (۱۳۸۱). توسعه نظام ترجمان کیفیت(QFD) و تجزیه و تحلیل خطا و اثرات آن(FMEA) در محیط فازی. رساله کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی شریف.
احمدی، ع. ا. و صالحی، ع. (۱۳۹۰). مدیریت دانش. چاپ اول، مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه پیام نور.
امیرخانی، ا. ح. (۱۳۸۴). مدیریت دانش: فرایند و تواناسازها. دومین کنفرانس توسعه منابع انسانی.
انتظاری، ع. (۱۳۸۵). مقایسه­ فرهنگ دانایی بین مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه­ ریزی، دانشکده صدا و سیما، و دانشکده صنعت هواپیمایی کشور. پایان نامه کارشناسی ارشد، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش سازمان مدیریت و برنامه­ ریزی، تهران.
ابزری، م.، شائمی، ع.، طالبی، ه. و عبدالمنافی، س. (۱۳۹۰). بررسی شکاف بین وضعیت موجود و مطلوب مدیریت دانش در صنعت خودروی ایران. مدیریت دولتی، (۶)، ۳۶-۱۹٫
انواری رستمی، ع. ا. و شهائی، ب. (۱۳۸۸). مدیریت دانش و سازمان یادگیرنده: تحلیلی بر نقش مستند­سازی دانش و تجربه. مدیریت فناوری اطلاعات، ۱(۲)، ۱۸-۴٫
ایران­نژاد پاریزی، م. (۱۳۷۸). روش­های تحقیق در علوم اجتماعی: مدیریت، اقتصاد، حسابداری و سایر رشته­ های ذیربط. تهران، ۱۹٫
برومند، م. و رنجبری، م. (۱۳۸۸). اقدامات راهبردی مدیریت منابع انسانی و عملکرد نوآوری: با تأکید بر نقش مدیریت دانش. دو ماهنامه‌ی توسعه‌ی انسانی پلیس، (۲۴)، ۵۴-۴۲٫
بابایی، ع. و اسکندری، م. (۱۳۹۲). الزامات اجرای مدیریت دانش به­عنوان مزیت رقابتی. اولین همایش ملی مهندسی مدیریت کسب­وکار، ۱۱-۱۰٫
بهتری­نژاد، ا. (۱۳۹۰). مطالعه­ نقش مؤلفه­ های راهبردی و تاکتیکی مدیریت دانش بر هوش سازمانی. پایان نامه­ کارشناسی ارشد، دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه سیستان و بلوچستان.
برادران کاظم­ زاده، ر. و بشیری، م. (۱۳۸۰). گسترش عملکرد کیفیت، انتشارات کیفیت ایران، تهران، چاپ اول.
پیری، ز. و آصف­زاده، س. (۱۳۸۵). چگونه می­توان مدیریت دانش را به کار گرفت؟. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین، (۱۳۲)، ۱۲۴-۱٫
تقوی­فرد، م.، رمضان­پور خاکی، ح. و زارع رواسان، ا. (۱۳۹۱). شناسایی و اولویت‌بندی موضوعات مهم مدیریت بیمارستانی جهت مستندسازی در نظام مدیریت دانش. مدیریت اطلاعات سلامت، ۹(۲)، ۲۶۴-۲۵۴٫
جعفری­مقدم، س. (۱۳۸۱). فرایند مدیریت دانش از یادگیری سازمانی تا حافظه سازمانی. فصلنامه مدیریت و توسعه، ۳(۱۲)، ۹۶-۷۹٫
جعفری­مقدم، س. (۱۳۸۲). مستند­سازی تجربیات مدیران(از دیدگاه مدیریت دانش). تهران، مؤسسه تحقیقات و آموزش مدیریت.
جعفری، م. و کلانتر، س. ک. (۱۳۸۲). مدیریت دانش در سازمان. تدبیر، (۱۴۲).
حیدری، م.، مقیمی، س. م. و خنیفر، ح. (۱۳۹۲). بررسی عوامل حیاتی موفقیت در پیاده­سازی مدیریت دانش. فصل­نامه علمی پژوهشی مدیریت فرهنگ سازمانی، ۱۱(۱)، ۱۸۴-۱۴۹٫
حسن­زاده، م. (۱۳۸۵). بررسی مدیریت دانش در دولت جمهوری اسلامی ایران. پایان نامه دکترای کتابداری، دانشکده علوم تربیتی و روان­شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد.
حسن­زاده، م. (۱۳۸۴).مدیریت اطلاعات و مدیریت دانش. مجله اطلاع­شناسی، دفتر پژوهش­های فرهنگی، (۹ )و (۱۰).
حسن­زاده، م. (۱۳۸۳). نقش کتابداران و اطلاع­رسانان در مدیریت دانش سازمان­ها( با نگاهی به سرفصل مقاطع سه­گانه علوم کتابداری و اطلاع­رسانی ایران). فصل­نامه کتاب، ۱۵(۳)، ۱۰۸-۱۰۱٫
حسن­زاده، م. (۱۳۸۶). مدیریت دانش مفاهیم و زیرساخت­ها. تهران: انتشارات کتاب­دار، چاپ اول.
خیراندیش، م. و افشارنژاد، ع. (۱۳۸۳). استراتژی­ های مدیریت برای دانش شخصی و سازمانی. تدبیر، (۱۴۵)، ۲۶-۲۰٫

خوش­سیما، غ.، ابراهیمی­نژاد، م. و فلاح لاجیمی، ح. ر. (۱۳۸۴). بررسی ارتباط بین فرآیندهای مدیریت دانش و اثربخشی مدیریت دانش. فصلنامه مدیریت صنعتی، ۴۴-۲۶، (۱۰).
داورپناه، م. ر. (۱۳۸۲). مدیریت دانش عاملی راهبردی برای توسعه سازمانی. کتاب­داری و اطلاع­رسانی، (۴).
دعایی، ح. ا. و دهقانی سانیج، ج. (۱۳۸۹).تحلیل شکاف استراتژیک ابعاد مدیریت دانش. مطالعات مدیریت راهبردی، (۱)، ۶۸-۴۷٫
داورپناه، م. (۱۳۸۴).اطلاعات و جامعه. تهران، انتشارات دبیزش.
رضائیان، ع. (۱۳۸۶). تیم­سازی در قرن بیست و یکم. تهران: انتشارات سمت.
رحی­ نیا، ف. و علیزاده، م. (۱۳۸۸). بررسی ابعاد فرهنگ سازمانی بر اساس مدل دنیسون از نظر اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد. دو فصلنامه مطالعات تربیتی و روان شناسی، (۲۰).
رنجبرفرد، م.، اقدسی، م.، البدوی، ا. و حسن­زاده، م. (۱۳۹۲). شناسایی موانع مدیریت دانش برای چهار نوع فرایند کسب‌وکار. مدیریت فناوری اطلاعات، ۵(۱)، ۸۸-۶۱٫
رضائی­ملک، ن. و رادفر، ر. (۱۳۹۲). مدلی برای اولویت­دهی عوامل مدیریت دانش در بهبود عملکرد مدیریت ارتباط با مشتری(مطالعه موردی: بانک سپه). مدیریت فناوری اطلاعات، ۵(۳)، ۸۲- ۶۳٫
رضایی، ک.، حسینی آشتیانی، ح. ر. و هوشیار، م. (۱۳۸۰). QFD رویکردی مشتری­مدار به طرح­ریزی و بهبود کیفیت محصول. چاپ دوم، تهران: نشر آنتا.
رحیمی، ح.، معصوم­پور، م.، خوارزمی، ع. و کاوسی ز. (۱۳۹۲). طراحی کیفیت خدمات بخش اورژانس بیمارستان شهید فقیهی شیراز با بهره گرفتن از روش گسترش عملکرد کیفیت(QFD). فصلنامه بیمارستان، (۳)، ۱۷-۱۰٫
ربیعی، ع. و معالی، م. (۱۳۹۱). بررسی موانع زیرساختی اعمال مدیریت دانش و ارائه الگوی بهبود در مراکز آموزش عالی. فصلنامه سیاست علم و فناوری، (۱)، ۱۶-۱٫
زعفریان، ر.، اسماعیل­زاده، م. و شاهی، ن. (۱۳۸۷). ارائه­ الگوی پیاده­سازی مدیریت دانش در کسب وکارهای کوچک و متوسط(مطالعه موردی: شرکت نفت ایران زمین). توسعه کارآفرینی، (۲)، ۱۰۲-۷۵٫
سپهری، م. م. و ریاحی، آ. (۱۳۸۹). کاربست تحلیل شبکه اجتماعی برای استخراج نیازهای سیستم مدیریت دانش در سازمان‌های دانش‌بنیان. فصلنامه‌ی سیاست علم و فناوری، (۲)، ۹۴-۸۱٫
سرلک، م. ع.، مقدسان، م. ح. و روستایی، م. (۱۳۸۹). فناوری اطلاعات تسهیل­کننده ­ای برای ارتقای مهارت­ های پویای سازمان با به­ کارگیری مدیریت دانش. هشتمین کنفرانس بین ­المللی مدیریت.
سالاری، ن.، پورسراجیان، د.، اولیا، م. ص. و شکوهی، ش. (۱۳۹۰). تعیین و اولویت‌بندی عوامل مؤثر بر موفقیت مدیریت دانش در پارک‌های علم و فناوری. رشد فناوری، (۲۷)، ۹-۳٫
شیروانی، ع.، صفدریان، ع. و علوی، آ. (۱۳۸۸). میزان حاکمیت فرآیندهای مدیریت دانش در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. مدیریت اطلاعات سلامت، (۱)، ۸۲-۷۵٫
صیف، م. ح.، عالی­نژاد، ح. و صالحی، م. (۱۳۸۵). سیستم­ها و آینده مدیریت دانش. تدبیر، (۲۱)، ۱۷۱-۱۶٫
صادقی، ا.، خمرنیا، م. و درزی رامندی، س. (۱۳۹۲). بررسی وضعیت مؤلفه­ های مدیریت دانش در بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران. مجله علمی علوم پزشکی ایران، ۱(۴)، ۲۷۴-۲۶۵٫
طاهری­هشی، ع.، دارابی، ر. و دهقان، ح. (۱۳۸۹). موانع انسانی مدیریت دانش در سیستم مالی ارتش جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه‌ی مدیریت نظامی، (۳۷)، ۱۱۰-۸۵٫